ESMER ( ESMER SERİSİ -3)

Bölüm 64

2.sezon / 15.bölüm

“kim bilir neler neler geçti başından. Kimse böyle yalnız olamaz…”

İki kız da hazırlamış oldukları makarnaları tabaklara koyup masaya geçmişlerdi. Tek kelime etmeden öylece bir süre durmuşlardı. Bardaklarına koydukları kolanın asitinin çıkardığı sesten başka bir ses duyulmuyordu.. bade,daha fazla dayanamadığında nefes bakıp “beni nasıl buldun?”diye sordu.. nefes,gülümsedi ve bakışlarını bade’ye dikip “bir filmde duymuştum. Bazen en tehlikeli yer en güvenilir yerdir diye. Seni bulmadım zaten en başından beri nerede olduğunu biliyordum.” Dedi ..

Genç kız yutkunarak “başka kim biliyor?”diye sordu..

nefes omuz silkti ve badeye bakıp “kimse. Kimse bilmiyor.”dedi.

bade “neden beni görmeye geldin?”

nefes “acınacak halde misin merak ettim?”dedi lafı uzatmadan..

bade,bir an şaşırsa da bu sözlere sonrasında kabullendi her bir kelimesini ve sinirle “beni kimsenin bulmasını istemiyorum. Özellikle de onun.” Dediğinde nefes badeye bakıp “doruk,deli gibi her yerde seni arıyor ama İstanbul da olduğun aklına bile gelmiyor. Merak etme benim de söylemeye niyetim yok zaten.”dediğinde tek kaşını havaya kaldırdı ve “okul nasıl?”diye sordu..

bade, gözlerini kısıp nefese baktı.uzun zamandır kimseyle konuşmadığı için kendisini yeni yetme birinci sınıf öğrencileri gibi hissediyordu.
Yutkunarak “Boğaziçi Üniversitesi’nde okuyorum. Yaz işi buldum,onunla geçimimi sağlıyorum” dediğinde nefes gülerek eve şöyle bir bakış attı ve “iyi kazanıyor olmalısın.”dedi.. bade de bunun üzerine güldü ve “evet”dedi.

Şimdi iki kız da gülümsüyordu. Nefes,ayağa kalkıp gitmesi gerektiğini söylediğinde bade genç kızı durdurdu ve “nefes”dedi.

Nefes “efendim”

Bade “neden ilk bana geldin?”

Nefes “bilmiyorum. Sanırım yaşanan onca şeyin arasında bu sefer kendime seni yakın gördüm. Sanırım bu yüzden”dediğinde bakışları yorgundu genç kızın..

Bade “dönmene sevindim”dedi içten bir sesle..

Nefes gülümsedi ve ellerini alnına koydu. Başını sallayarak yutkundu ve “evet,ben de sevindim.”dedi..

Kapının önüne geldiğinde bade tekrardan nefesi durdurdu ve ona sarılarak “teşekkür ederim. Çok teşekkür ederim”dedi ağlamaklı bir sesle..

Nefes “rica ederim” dedi ve devam etti “yalnız şunu bilmeni isterim. Doruk bir erkek ve şu an ona kızdığın neden her ne olursa olsun birkaç sene önce aranızda bahsi geçmiş bir şeyden bahsediyoruz burada.Böyle bir ihtimalin olabileceğini söylemişti ve oldu da. Derin’i merak etme sen.. onunla bizzat ilgileneceğimden kuşkun dahi olmasın..”dediğinde badenin gözleri mutlulukla parladı. Nefes görüşürüz diyerek evden ayrıldığında kendisini bekleyen arabaya bindi. Gabra ona döndüğünde “bu kızı sevmediğini sanıyordum” dedi..

Nefes başını cama dayadı ve “sevmiyorum zaten. Ama zarar görmesini de istemiyorum”dedi.

“anlamadım? Bu sevmek anlamına gelmiyor mu?”

Nefes içini çekerek “sevmek ile önemsemek aynı şey değil. Konuyu kapatabilir miyiz lütfen?”

“Son soru”

Genç kız bıkkınlıkla “tamam” dedi. Gabra; “Derini sevmiyorsun çünkü o bir Kohen.. ama Bade de bir kohen..”dediğinde nefes teyzesine baktı ve “düşmanımın kim olduğunu biliyorum ama dostumun gerçek olup olmadığını bilmiyorum! Haklısın,Bade de bir Kohen! Ve ilerde Derin’i saf dışı bırakacaksam eğer Bade’nin varlığına ihtiyacım olacak!Derin,çok farklı biri ondan kurtulmak istediğimi sanmıyorum. Öte yandan seni de sevmiyorum… Hayatımı mahvettiniz…” dedi ve dudaklarını mühürlediğinin işaretini verdi..