ESMER ( ESMER SERİSİ -3)

Bölüm 68

2.sezon / 19.bölüm

Ne kadar süredir birbirlerine sarılmış olduklarını bilmiyorlardı.Tek hissettikleri içinde bulundukları durumun bitmemesini istedikleriydi.Senem hala Poyrazın kolları arasında yüzünü boynuna gömmüş onun kokusunu içine çekiyordu.Poyraz ise gözleri kapalı bu kadar mutlu olmasının mümkün olup olamayacağını düşünüyordu.Sadece öpüşmüşlerdi ve bu öpüşme onları o kadar etkilemişti ki sonrasında ne hissedebileceklerini düşündükçe ikisinin de damarlarında dolaşmakta olan kan akışını hızlandırıyor,onları bilinmedik yerlere götürüyordu.sonunda senem konuşmaya karar vermiş ve kendini geri çekip gözleri kapalı olan Poyraza hayran hayran bakmaya başlamıştı.

Poyraz “neye bakıyorsun sen öyle?”

Senem “sadece gerçek misin değil misin anlamaya çalışıyorum?”

Poyrazın kahkahası odayı çınlatırken Senem hala ona hayran hayran bakıyordu.

Poyraz “az önce ne kadar gerçek olduğumu kanıtladım sanıyorum!”

Senem daha fazlasını istediğini söylemek istiyordu ama ne tepki alacağını bilmiyordu.Ama tecrübeli olan Poyrazdı ve Senemin kesik
cevaplar vermesinden ne söylemek istediğini anlamıştı.

Poyraz “bana öyle geliyor ki bu konuşmanın altında başka bir şey var?”

Senem “ben sadece ……”

Dudaklarını poyrazın dudaklarına sürtüp “daha fazlasını,çok daha fazlasını istiyorum”.Poyraz,Senemin bu sözleri karşısında gülmüş ve onu sırtı yatağa gelcek şekilde yatırıp uzun uzun öpmüş ve kulağına “bence bunun için biraz daha sabırlı olmalısın!aksi takdirde bana kafayı yedirtebilirsin!”dedi ve senemin kendisini kendi dudaklarıyla birleştirmesine izin verip doya doya öpmüştü. Cenin pozisyonunda kıvrılıp onu kollarına çektiği vakit gözlerini yummuştu usulca. gülümsedi ve hafifçe kıpırdandı yerinde.. senem hissetti bu kıpırdanmaları ona doğru döndü.. gece güne dönmeye başlamıştı.. sevdiğinin yüzü şimdi bir başka parlıyordu böyle. Parmağının ucuyla usulca sevdi yüzünü. En çok göz kapaklarını ve dudaklarını sevdi ama sonra gülümsedi. Muzip bir gülüştü bu. Hissetti poyraz.. dudakları iki yana kıvrıldı ve o inci gibi dişleri belirdi yüzünde. Senem hayretlerle kendisini geri çekerken poyraz esmerine daha da sokuldu “ne düşünüyorsun?”dedi.. senemin kalbi tekledi. Sanki konuşmuyordu. Kalbi içerden “seni seviyorummmmmmmmmmmmmmm”diyerek deli gibi bağırıyor yetmiyor halay çekiyordu. Poyraz,gözünü açtı ve heyecanla nefes alıp veren esmerine baktı. “ne oldu?”dedi.. senem işaret parmağını poyrazın dudaklarına koyduğunda gözlerini kapadı. “artık benim bu dudaklar!”dedi küçük bir kız çocuğu gibi sahiplenerek… “Benim! Benim!”dedi üstüne basa basa.. “ben nasıl seninsem! Senin sözünden çıkmayacaksam! Bu gözler,bu dudaklar da çıkmayacak!”dedi.. “Benimsin sen! Benim! Yalnız benim! Tek benim!”dediğinde poyraz kahkaha atmak zorunda kaldı ve senemi ters çevirdi. Küçük bir çığlık atan Senem gülerek poyraza baktığında hırsla konuşuyordu. “Benimsin işte! Hepsi benim!”dediğinde Poyraz “Sahibim sensen emrinden dışarı çıkmayacağıma emin olabilirsin!”dedi. senem sustu ve “o zaman ilk görevini yerine getir.”dedi.

Poyraz “neymiş o?”dedi içini çekerek..

Senem kollarını boynuna dolayıp “beni öp!”dedi…

Poyraz başını sallayarak güldü ve “memnuniyetle efendim!”dedi..

Düşüyorlardı dünyadan… sanki bir meteor taşı gibi yanarak düşüyorlardı aşağıya.. yanıyorlardı yine ve her dokunuş,her tatlı acı daha fazlasını istemelerine neden oluyordu.. poyraz,kendisini bırakıp yeniden kollarına aldığında ufak bir inilti çıktı dudaklarından.