ESMER ( ESMER SERİSİ -3)

Bölüm 27

-27.bölüm-

Senem sabah uyandığında poyrazı yanında bulamadı ama önemli de değildi. Gece kendisine sarılıp uyuduğunu biliyordu. Neşeyle yatağından kalkıp banyoya koştu ve formasını giyip, aşağıya indi. Babası çoktan işe gitmiş olan Senem, mutfağa annesinin yanına girdi.

Senem “günaydınnnn!”

Mehir “hayırdır tatlım? Bu ne neşe sabah sabah.” Diyerek Seneme gülmüştü.

Senem “Hımmm, bilmem. Valla içim kıpır kıpır.” Dedi ona cevap vererek..

Mehir “hahaha,tamam o zaman öyle olsun bakalım. Hadi otur bakalım. Kreplerin hazır olur beş dakikaya.”
Senem masaya oturup daha önce hiç iştahla yemediği kadar kahvaltı yapmıştı.

Poyraz ise mutfakta annesi ile konuşuyordu.

Talu “dün akşam için ne diyeceğimi bilemiyorum oğlum.”

Poyraz “bir şey demene gerek yok annem. Sadece artık bu durum canımı sıktı o kadar.” Dedi gidip annesine sarılarak..

Talu gülerek “dün Senemle uyumuşsun.”

Poyraz arkasını dönerek “hm,evet. Sabaha karşı geldim.” Dedi gülerek…

Talu daha fazla üstelemeyip,nefesin kahvaltısını hazırlamaya başlamıştı. Nefes ise uyanmış banyo da kusmakla meşguldü. Poyraz içeri girdiğinde onu lavaboda bulmuştu.

Poyraz “ağabeycim? İyi misin?” siye sormuştu telaşla.

Nefes “iyiyim. Süt içiyordum,annem bırakmıştı. Kaymağı ağzıma geldi,midem kalktı sabah sabah ya.” Dedi yüzünü buruşturarak..

Poyraz “ağrın var mı?”

Nefes “yok,daha iyiyim.” Dedi ve ayağa kalktığında nefesi kesildi..

Poyraz “ne oldu?”

Nefes “yok bir şey ya. İyiyim abi. Sorma artık,lütfen!” dedi ağlamaklı bir sesle..

Poyraz “tamam.tamam.” diyerek Nefesin çantasını topladı ve parti düzenine ait olan kağıtları alıp “davetiye hazır mı?” diye sordu.

Nefes gülerek “henüz değil. Ama olacak merak etme.” Dedi abisine.

Aşağı indiklerinde, Poyrazla beraber mutfağa kahvaltıya oturmuşlardı. Doruk ise sabaha karşı eve gelen babasının yanına giderek,hesap sormuştu.

Dağhan “tamam,Osman. Sonra görüşürüz. Ah,senin kızı da gönder bizim oğlanın partisine. Tanışırlar.” Dedi Doruk içeri girdiğinde.

Doruk elinde kahvesiyle içeri girdiğinde babasına kaş göz işareti yapıp tam karşısına oturdu.

Doruk “bütün gece nerdeydin acaba Dağhan  Pehlivan?!”

Dağhan Bey gülerek “oğlum bana hesap mı soruyor?”

Doruk “kes baba! Uyumadım. Hem aradığım halde o uyuz çarpık bacaklı sekreterin toplantıda olduğunu söyledi.” Dedi kızgın olduğunu belli ederek.

Dağhan Bey “Bursa’daki şirketi kapatmaya karar verdim. Onun için de dün gece şirkette kalmam gerekiyordu.”

Doruk “iyi olmuş. Ayak basmadığım bir yerde şirketin olması abesti zaten!” dedi  ve devam edip “kiminle konuşuyordun?” dedi..

Dağhan Bey “ah, o mu? Osman Kohen ile. Uzun zamandır görüşmüyorduk,Fransa’daydı kendisi”dedi..

Doruk “kızından bahsediyordun?”