ESMER ( ESMER SERİSİ -3)

Bölüm 42

-42.bölüm-

Poyraz ,dışarıdan geldiğinde elinde KFC’den almış olduğu kızarmış tavuk parçalarını acele ile komidinin üzerine koydu ve gidip bir bardak su aldı kendine. Dışarısı çok sıcaktı ve genç çocuğun ciğerleri yanmıştı sıcaktan. Annesinin alelacele çıktığını gören poyraz mutfaktan çıktığında annesine seslenip “nereye?” diye sordu.

Talu tiz bir çığlık atıp oğluna bakmış ve gülerek “hava tertemiz biz de mehir ile tatil için bir şeyler alacağız. Biraz da gezeceğiz” dedi genç kız edasıyla.

Poyraz bir süre düşündükten sonra “hm,tamam. Çok fazla oyalanmayın. Bir şeye ihtiyaç duyduğunuzda beni arayın tamam mı?” demişti annesinin yanağına kocaman bir öpücük bırakarak. Talu,kapıdan çıkarken poyrazın “nefes nerede?” sorusuna “geldiğinden beri elinde defterleriyle beraber dışarıda,bahçede minderlerin üzerinde oturmuş bir şeyler yazıyor. Yemek yediremedim. İstemiyorum diye tutturdu. Ben de iş inada binmesin diye kendi haline bıraktım. Oğlum yemek yemesini sağla.” Dedi Poyraza endişe dolu bir sesle.

Poyraz gülerek “sen merak etme sultanım. Ben prensesimin iştahını kabartacak mükemmel şeyler aldım ona. Doyururum ben onu şimdi.” Diyerek annesini uğurladı genç çocuk ve nefese gözükmeden odasına çıkıp üzerini değiştirmeye koyuldu. Tam o sırada çalan telefonu hoparlöre veren Poyraz,Ateşin sesini duymasıyla keyfi bir kat daha yerine geldi.

Ateş “ne haber kardeşim?”

Poyraz “eyvallah abi. Senden ne haber?”

Ateş “koşturuyoruz. Lan ne diyeceğim,tatilde Ankara’ya gelme ihtimaliniz kaç?”

Poyraz hiç düşünmeden “%0. Neden sordun?” dedi.

Ateş “ya biz bu yaz Ankaradan çıkamayacağız galiba. Gelseniz iyi olurdu diyecektim.” Dedi.

Poyraz gülerek “istediğin biz olalım oğlum. Oldu bil. Bir hafta bizimkilerle takıldıktan sonra Doruk ile yanındayız.” Dedi.

Ateş gülerek “eyvallah kardeşim. Sağol!”

Poyraz “eee gece nasıl?”

Ateş homurdanarak “ ne bileyim ya?”

Poyraz “ne oldu?”

Ateş “bana göre bir sorun yok aslında ama ona göre çok var. Neden onu sahiplenmediğimi soruğ duruyor.”

Poyraz “neden sahiplenmiyorsun?”

Ateş küfür ederek “sorduğun soruya bak ya! Sen ezgi’yi yada ondan önceki sevgilini neden sahiplenmediysen o yüzden! Tamam iyi kız ama sevmiyorum abi.”

Poyraz “ayrıl o zaman.”

Ateş “bırakırsan kendimi öldürürüm diyor.”

Poyraz sinirlenerek “tamam ayrıl bakalım kendini gerçekten öldürecek mi? dahası senin gibi bir adamın öylesine güçsüz bir nedenin arkasına sığınan biriyle ne işin var anlamadım ben ya? Bırak şu kızı ve diğerlerine bak!”

Ateş gülerek “haha,tamam oğlum celallenme..”

Poyraz “ne oğlum! Geçen gün doruk ile balat sokaklarının altını üstüne getirdik. Adam kızla yattı. Ağabeyleri namus bekçisi kesildi başımıza.”

Ateşin sesi ciddileşti “bir şey yaptılar mı lan? Adlarını versene şu *** kurularının!” diyerek tısladı.

Poyraz “yok abi hasar masar. Anlatmak istediğim herkes her şeyi bile isteye anlaşarak yaşıyor ve yapıyor. Ayrılırken de böyle olmalı anlatabiliyor muyum? Ayrıl o kızdan ve bırak ne yapıyorsa yapsın kendine! Kendi yaşamına önem vermeyeni sen neden önemseyesin?!”