ESMER ( ESMER SERİSİ -3)

Bölüm 84

Özel Bölüm

BADE “bazı insanlar gerçekten sihirlidirler.Aranızdan bilmem kaç yüz kilometre, kaç aşk, kaç yabancı,kaç cümle, kaç şarkı, kaç öpücük geçmiş olursa olsun.
Onlar unuttuğunuz şeyleri hatırlatırlar size.Sıcaktırlar.
Dışarıdan bakınca salt kaos görünürler.
İçlerinde ise saçını okşayarak uyutmak isteyeceğiniz hüzünlü bir çocuk saklıdır.
Asla sizin değillerdir, ama hep sizinledirler.
En çok ihtiyacınız olduğu anda ortaya çıkar,ufacık bir hamleyle her şeyi yoluna sokarlar.Onları sakın kaybetmeyin. ”

Genç adam banyo yapmış evin içinde dolaşıyor genç kıza ait ne varsa tanımaya anlamlandırmaya çalışıyordu. Telefonu kapatalı epey zaman olmuştu ve açmaya da niyeti yoktu. Bade’nin odasına tekrar tekrar girdiğinde görmediği ama hep gözünün önünde olan bir şey çarptı gözüne.

Ceketi!

Uzanıp eline aldığında üzerinden çıkardığı anki gibi durduğunu anladı. Usulca yerine koyduğunda Bade arkasından usulca yumuşak bir sesle “Yıkamak istemedim.”dediğinde ona döndü. Ağlamaktan gözleri o kadar kırmızı o kadar yorgun görünüyordu ki kaşlarını çatmak zorunda kaldı genç adam. Bir şey demeden öylece genç kıza bakıyordu. Bade kendisine doğru yürümeye başladığında sanki zaman ve yer değiştirmişti. Aslında söylemek istediği yada konuşmak istediği o kadar çok şey vardı ki… Ama yapamıyordu. Genç kız gelip tam önünde durduğunda cekete bakarak “en büyük sırdaşım o benim” dedi gülümseyerek. Doruk “biraz daha öyle duracak olursa kokacak!”

Genç kızın dudaklarından hafif bir kahkaha yükseldiğinde “ona bir şey olmaz.”dedi ve omuz silkti. Sonra kaşları çatıldı aniden genç adam ellerine hakim olmakta zorlanıyordu. Ona bakıp “ne? Ne oldu?”dedi.

İçini çekti önce kız. Sonra kendisine bakmakta olan adama bakıp “gidiyor musun?”dedi. Kilit soru buydu aslında! Gitmesini istemiyordu ama gitmek zorunda olduğunu biliyordu. Deli gibi içinden “Ne olur gitme!”demek geçiyordu ama yapamıyordu. Onun yerine ümit dolu açmış olduğu iri mavi gözleri ile kendisine bakan yeşillere bakıyor ve bekliyordu.

Doruk, elini havaya kaldırıp gözünün üzerine düşen saçı aldığında “hayır. Bir müddet daha burada kalmak istiyorum. Tabi sakıncası yoksa.” Dediğinde genç kız sanki dünyalar onun olmuş gibi gülümsedi ve “yok. Sakıncası yok! Gerçekten.”dedi heyecanla. Genç adam bunun üzerine gülümseyerek yüzünü avuçladı ve “bu kadar heyecan neye ve kime? Yoksa bana mı?”dediğinde genç kızın yüzü anında kızardı. Kolunu omzuna atıp onu kendisine çektiğinde “ben acıktım! Ya sen?”dedi ve gülerek mutfağa girdiler.

Bir saat boyunca mutfakta kırılmadık tabak ve bardak kalmamıştı. Genç adam eline neyi alsa kırıyor ve sinirle “olmuyor ya! Sanırım beceriksiz olduğum tek konu bu.”diyerek içten içe kendisine kızıyordu. Bade ise her ne kadar makarnasına sos yapmak için uğraşırken aslında olduğu gibi Doruk’u izliyordu.

Genç adam sonunda “Ben yokken neler yaptın?”diye sorduğunda Bade ona bakmadan “Boğaziçi Üniversitesinde Uluslar arası ilişkiler okuyorum. Onun haricinde kendime migros’ta bir iş buldum. Yarı zamanlı. Sigortam yok. Ve onlara sigorta istemediğimi kabul ettirene kadar canım çıktı.”dediğinde Doruk dikkatle onu izliyordu.

“ya özel hayatın?”dediğinde Bade bir an durdu. Yutkunarak “okuldaki çocuklar çok iyi ve çok da yakışıklılar ama ben heyecan aramıyorum. Onlara göre vasat bir kızım. İsteklerini yerine getirebileceğimi sanmıyorum. Bunun için gelen tekliflerin hemen hemen hepsini geri çevirdim!”dediğinde Doruk’un elindeki çelik kaşık çok sıkmaktan yamulmuştu. “ha teklif eden oldu yani?”dediğinde sesindeki kıskançlığı belli etmişti.