ပြိုင်ဘက်ကင်းမိုးကောင်းကင်သိုင်း၀ိဉာဥ်(ကျွင်းရှောင်ယောက်) Book 1

အပိုင်း ၂၁

အခန်း ( ၂၁ ) ဆယ်နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ရန်၊ လက်စွပ်ထဲမှအဖိုးကြီး ကိုယ်ထင်ပြလာခဲ့ချေပြီ

ဒေါသကြောင့် သတိလစ်သွားသော ရှောင်ချန်းကိုကြည့်ကာ ကျွင်းမိသားဝင်များ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်ကုန်သည်။

ကျွင်းရှောင်ယောက်ဟာ တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်း သန်မာသကဲ့သို့ သူ့ပါးစပ်ကလည်း မခေပေ။

သူ့စကားလုံးတချို့က ရှောင်ချန်းကို ဒေါသထွက်၍ သေလုနီးပါး ဖြစ်သွားစေခဲ့၏။

ကျွင်းရှောင်ယောက်လည်း ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘဲ သက်ပြင်းကိုသာ ချလိုက်တော့သည်။

သူက အမှန်တရားကိုသာ ပြောဆိုခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ရှောင်ချန်းကဲ့သို့ ကံကောင်းသူများဟာ ကံဆိုးခြင်းများနှင့် ကြုံရပြီးလျှင် ပိုကံကောင်းလာတတ်၏။ ၎င်းတို့က အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ပြန်တိုးတက်၍ နောက်ဆုံးတွင် ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးကို အုပ်စိုးနိုင်ကြပေလိမ့်မည်။

ထို့ကြောင့် တွေးကြည့်ရလျှင် ကျွင်းရှောင်ယောက်က ရှောင်ချန်းကောင်းဖို့အတွက် ကြိုးစားပေးနေခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

"တစ်ယောက်ယောက် သူ့ကိုတံခါးအပြင်‌ ခေါ်ထုတ်သွားကြစမ်း"
ကျွင်းရှောင်ယောက် သူ့လက်ကိုဝှေ့ယမ်းကာ အမိန့်ပေးလိုက်၏။

ချက်ချင်းပင် ကျွင်းမိသားစုမှ အစောင့်တစ်ယောက်ထွက်ပေါ်လာကာ သတိလစ်နေသောရှောင်ချန်းကို‌ သယ်ထုတ်သွားတော့သည်။

ထိုစဉ် လေဟာပြင်ထဲရှိ ကျွင်းကျန်းထျန်းက ကိုယ်ထင်ပြလာသည်။

"အဘိုး"
ကျွင်းရှောင်ယောက် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။

ကျွင်းကျန်းထျန်းနှင့် အကြီးအကဲများ စောင့်ကြည့်နေကြောင်း အစောကြီးကတည်းက သူသတိထားမိခဲ့ပေသည်။

"ရှောင်ယောက်... နွေးဦးလေညှင်း တိုက်ခတ်လာတဲ့အခါ တောမီးတောင် မြက်ပင်လေးကို မလောင်နိုင်တော့ဘူး... ဒါကြောင့် မျက်တစ်ပင်ဆိုရင်တောင် အမြစ်ကနေ ဖယ်ရှားဖို့လိုတယ်..။ ဒါကို မင်းသိလား"
ကျွင်းကျန်းထျန်း အလေးအနက်ပြောလိုက်သည်။