One shots bxb

Beau en het Beest I

'Weet je al wanneer je vader terugkomt?' vraagt plotseling een vrouw achter me als ik de was heb opgehangen en nu in een boek verdiept zit.

'Normaal gezien vandaag,' zeg ik en ik zet mijn bladwijzer tussen de pagina's en klap het boek dicht.

'O, dan kom ik morgen wel langs,' zegt ze. 'De boom in de achtertuin is oud en ik vrees dat hij bij de volgende storm gaat omvallen. Zeker na de storm van deze nacht.'

'Ik zal hem naar je sturen als hij er is,' zeg ik en ze glimlacht waarna ze langs me komt zitten.

'Dankje,' zegt ze. 'Zeg dat het Sylvia was. Waar is je vader eigenlijk naar toe?'

'Naar de markt hier verderop,' zeg ik. 'Er zijn een paar werktuigen die kapot zijn en daar zijn ze goedkoper.'

'Begrijpelijk,' zegt Sylvia. 'Mijn dochter gaat eind deze zomer trouwen, heb jij al iemand op het oog?'

'Euhm, nee,' zeg ik zacht en ik kijk haar niet aan.

Nu ik volwassen ben, wilt iedereen constant weten of ik al een bruid heb, maar ik wil me nog helemaal niet binden.

Ik wil boeken lezen als ik de wereld ontdek en genieten van de natuur en het leven, niet met iemand samenwonen in een dorp waar ik niks nieuws kan beleven.

Pappa en ik hebben het er al vaker over gehad en meestal geeft hij me gelijk, maar soms zegt hij dat ik meer moeite moet doen.

Ondanks dat dat een gevoelig onderwerp is voor ons beide en vooral omdat het verbonden wordt met mamma, kunnen pappa en ik het goed met elkaar vinden.

Hij laat me soms nieuwe houtwerkjes zien en soms ga ik mee wanneer hij iets moet herstellen, maar meestal eindig ik met een boek in de natuur.

Pappa zegt dat ik dat van mamma heb dus steeds als ik lees, voel ik me meer met haar verbonden.

'Er zijn veel meisjes die hun hand aan je willen geven. Je bent slim en knap,' zegt Sylvia en ik glimlach klein.

'Dankje,' zeg ik zacht. 'Maar voor nu is er nog niemand die in mijn oog springt.'

'Wel, deze avond komt de dochter van de baron in het stadje, kom even binnen in het café zou ik zeggen,' zegt er waarna ze haar hand op mijn schouders legt. 'Je vindt wel iemand.'

'Bedankt,' zeg ik en ze staat recht.

Met een laatste glimlach, verlaat ze de plaats waar de was gedaan wordt.

Het duurt zeker nog een uur eer dat de was droog is, maar zolang ik een boek heb, weet ik mijn tijd te doden.

Ik klap mijn boek terug open en zie een paar kinderen langs rennen.

Uiteindelijk komt er een klein meisje langs me zitten en kijkt naar wat ik vastheb.

'Wat is dat?' vraagt ze en ik glimlach.

'Dit is een boek,' zeg ik en ik buig een beetje naar haar toe. 'Kan je lezen?'

Ze schudt haar hoofd waarbij haar vlechtjes heen en weer vliegen.

'Kijk, dit is een a, dat is de eerste letter van het alfabet en hier staat een b,' zeg ik en het meisje volgt mijn vinger over de pagina. 'Wat is je naam, dan laat ik je de letters zien.'

'Marie,' zegt ze met haar grote ogen en ik duid alle letters aan waardoor ze me uiteindelijk bewonderend aankijkt. 'Wauw.'

'Leuk eh? Zal ik je een paar woorden leren?' vraag ik, maar voordat ik dat kan doen, hoor ik een schelle stem.

'Marie!' roept waarschijnlijk de moeder waardoor ik opkijk.

Er komt een norse vrouw naar me toe en ze neemt Marie's hand vast waarna ze haar dochter snel bij me wegtrekt.