One shots bxb

Verdwaald III

Het is een week sinds ik terug naar de stad ben vertrokken en August heb achter gelaten in het bos en ik ga eraan kapot.

Ik mis zijn aanwezigheid, ik mis zijn lange haren, ik mis zijn schone ogen, ik mis hem.

Ik zucht voor de zoveelste keer deze week en Lula komt de woonkamer binnen met haar vriendje in haar kielzog.

Hij mag me niet echt omdat ik op jongens val, maar hij kan zich inhouden omdat hij Lula's vriendje is.

'Wat zit je zo te zuchten?' vraagt ze.

'Ik mis hem,' zeg ik zacht en mijn wangen worden een beetje rood.

'Nodig hem dan uit,' zegt ze. 'Waarom ben je zelfs niet bij hem gebleven?'

'Omdat ik nog moet gaan studeren,' zeg ik.

De avond van het vissen hebben we het er nog over gehad en hij begreep het.

De volgende dag ben ik er vertrokken omdat ik anders dacht dat ik het niet meer zou kunnen, hem achterlaten, maar dat blijkt sowieso het geval.

'Ik kan hem niet uitnodigen,' mompel ik. 'Waar moeten we naar toe? Al mijn geld gaat naar mijn studies dus ik kan niks huren.'

'Laat hem hier komen. Wij zijn weg omdat we een jaar samen zijn en mijn ouders zijn op zakenreis. Ik zie geen probleem,' zegt ze en ze kijkt naar haar vriendje.

'Je vindt het echt niet erg?' vraag ik hoopvol.

'Nee, nu bel je je man!'

===

Hij komt. August komt echt naar hier.

Het telefoontje was een beetje apart en soms ongemakkelijk, maar dat was omdat ik niet uit mijn woorden kon komen en hij voor negentig procent van het gesprek aan het lachen was.

Nu ga ik hem ophalen van het station en neem ik hem mee voor een drankje in de stad waarna we wat gaan winkelen of gewoon wat door de etalages kijken.

De vrouwelijke stem van het station geeft aan dat de trein die August genomen heeft, zo gaat aankomen op spoor drie dus daar snel ik naar toe.

Net als ik boven kom, zie ik hem, zie ik August.

Hij draagt een jeans broek die een beetje opgerold is tot net boven zijn laarzen. Zijn houthakkers hemd hangt open waaronder een wit shirt te zien is.

Zijn zuivere blauwe ogen ontmoeten de mijne en ik denk niet eens na als ik naar hem toe ren en me in zijn armen gooi.

Hij vangt me met gemak op en zucht in mijn haar als hij zijn armen om me heen slaat.

Ik trek hem dichter tegen me aan alsof ik schrik heb dat hij niet echt hier is, dat ik dit droom.

Vervolgens laat ik hem los en kijk hem enthousiast aan.

'Ik heb je gemist,' zeg ik zacht en ik verstrengel onze handen met elkaar terwijl we beginnen met wandelen en onze weg uit het station zoeken.

'Ik jou ook, Lionel,' zegt hij en hij knijpt in mijn hand.

Ik glimlach en breng hem terug bovengronds waarna we de stad intrekken.

August heeft een bruine rugzak op zijn rug die er niet zwaar uitziet, maar wel zwaar ís.

Hij blijft niet zo heel lang, een weekend maar, maar dat vind ik genoeg.

Voor nu.

'Wat heb je gepland?' vraagt hij zodra we omringd worden door duizenden mensen die ook gaan shoppen of afgesproken hebben met vrienden of oude kennissen tegenkomen.