One shots bxb

Fluister mijn naam III

Drie jaar later

===

'O, mijn god. Waarom werkt dat ding nu niet?' vraag ik en ik sla mijn gsm een paar keer in mijn hand.

'Misschien omdat je niets meer op je scherm kan zien,' zegt Lout vanaf de andere zetel en ik zucht, wetend dat hij gelijk heeft. 'Koop gewoon een nieuwe.'

'Maar -

'Geen gemaar. Je hebt gespaard en nu heb je een nieuwe verdient. Hop, ga nu naar de winkel,' zegt hij en ik bijt op mijn lip.

Lout heeft gelijk.

'Oké.'

'Oké?'

'Ja, ik ga naar de winkel,' zeg ik en ik veer recht, trek mijn schoenen aan en ga met nog een vlugge doei naar buiten, maar bots meteen tegen iemand op.

De andere struikelt terug naar achteren.

'Sorry,' zeg ik snel en ik wil naar de persoon reiken, maar stop meteen wanneer ik hem zie.

Nee.

Nee. Nee. Nee.

'Mace?' vraagt hij en ik geraak in paniek, maar probeer zo kalm mogelijk te blijven.

'Aldain?' zeg ik en zijn bruine haren worden door elkaar geblazen in de wind. 'Hey, hoe is het?'

'Euhm, wel oké. Met jou?'

'Schitterend,' zeg ik en ik kijk naar mijn deur en dan naar de jongen voor me.

Ik negeer het warme gevoel dat mijn lichaam creëert wanneer ik hem zie.

Ik ben klaar met hem, helemaal over hem.

'Wil je anders even binnenkomen?' vraag ik, mijn stem misschien een beetje onzeker omdat ik niet weet hoe ik met hem moet omgaan.

Hij heeft me verlaten, oké ja, ik was er kapot van, maar het is drie jaar later. Zouden we niet als volwassenen erover moeten praten?

'Stoor ik niet? Je ging ergens naartoe,' zegt hij.

'O, ja, ik ging een nieuwe gsm halen want die van mij is een beetje versleten,' zeg ik en ik leid hem de gang in van het appartement dat Lout en ik delen.

'Heb je nog steeds die iPhone 5?'

'Hij werkt nog, oké?' zeg ik en hij lacht een beetje.

Voordat Aldain en ik iets kregen, waren we ook al een tijdje vrienden. Het verliezen van een geliefde en een goede vriend in één klap, vergeet ik niet zo snel.

We lopen het gebouw door naar de eerste verdieping waar ik de sleutel uit mijn broekzak neem en de deur terug open.

'Ben je al terug?' vraagt Lout en hij steekt zijn hoofd om de hoek van de woonkamer naar de gang en fronst wanneer hij de jongen langs me ziet.

'Dit is Aldain. Ik botste tegen hem aan en we raakte aan de praat,' zeg ik en hij kijkt onderzoekend naar mij en dan naar Aldain.

Hij weet precies wie dit is.

'Kan ik je even spreken, Mace?' vraagt Lout en ik knik voordat ik hem naar zijn kamer volg terwijl ik Aldain in de gang achter laat.

'Is dit dé Aldain?' vraagt hij zacht en ik knik. 'Wat bezielde je om hem hier uit te nodigen?'

'Hey, geen zorgen. Het is drie jaar geleden. Ik ben over hem,' zeg ik.

'Je kan het zo vaak zeggen als je wilt, Mace,' mompelt hij en net wanneer ik wil vragen wat hij daarmee bedoelt, krijgt Lout een berichtje binnen.