One shots bxb

Dertien na zeven I

Met trillende handen houd ik de schets vast die ik voor eeuwig op mijn huid wil hebben staan.

Het is enkele maanden geleden dat mijn vader overleden is en het verdriet is ondertussen mijn schaduw geworden.

Ik moet verder met mijn leven, dat weet ik, maar soms is dat niet zo gemakkelijk.

Vandaar dat ik mijn verdriet overbreng naar deze tattoo die het tot mijn dood kan dragen en ik kan leven.

Nu sta ik voor de tattooshop en ik slik.

Het is mijn eerste tattoo en ik heb er best wel zenuwen voor, al weet ik dat dit niks vergeleken is met de pijn die mijn vader heeft moeten doorstaan.

Ik probeer het me allemaal niet voor te stellen en ga de kleine shop binnen.

Er is een hoge tafel als ik binnen kom waarachter wel enkele papieren zullen liggen, maar die zie ik niet.

De gang wordt doorgetrokken naar een kleine ruimte waar een zetel staat, een salontafel met verschillende boeken en prachtige lampen die de ruimte verlichten.

Vervolgens hangt er een zwart gordijn waarachter er getatoeëerd wordt. 

Overal hangen er mogelijke tatoeages of andere kunstwerken die als inspiratie kunnen dienen.

Alles past en het ziet er mooi uit.

Er komt een man achter het zwarte gordijn vandaan en trekt zijn handschoenen uit.

'Hallo,' zegt de man achter de balie met een glimlach waardoor zijn stoere uiterlijk meteen minder opvalt.

Hij heeft enkele tatoeages op zijn armen, ook een paar in zijn nek en zelfs op zijn kale hoofd is een tattoo geschilderd.

Waarschijnlijk zal hij er nog andere hebben, maar die zullen onder zijn kleren verstopt zitten.

'Hoe kan ik je verder helpen?' vraagt hij en ik leg mijn schets op de hoge tafel.

'Ik kom voor een tattoo,' zeg ik zacht. 'Ik heb een schets gemaakt.'

'Oké,' zegt de man waarna hij mijn schets overneemt en knikt. 'Waar wil je het hebben?'

'Euhm, mijn onderarm, aan de binnenkant,' zeg ik en hij knikt opnieuw.

'Dat gaat wel lukken,' zegt hij waarna hij me aankijkt, een beetje bestuderend. 'Is het je eerste tattoo?'

'Ja,' zeg ik zacht en ik sla een beetje verlegen mijn blik neer. 'Is het duidelijk?'

De man lacht zwaar waardoor ik opkijk.

'Een beetje,' zegt hij. 'Ik ga dit even inscannen en dan maak ik je tattoo af.'

'Oké,' zeg ik waarna hij het snel inscant, me mijn schets teruggeeft en naar achteren gaat.

Ik bijt zenuwachtig op mijn lip wanneer er een andere jongen binnenkomt.

Hij draagt een zwarte, losse broek, maar vreemd genoeg laat het kledingstuk alle juiste vormen zien.

Zijn shirt laat één of andere band zien en daarover draagt hij een leren jacket dat hij uittrekt als hij langs me komt staan, het jasje over de rand van de zetel gooit.

Aan zijn gedrag en aan zijn uiterlijk is te zien dat hij hier al vaker geweest is.

Zijn linkerarm is bedekt met een grote, prachtige tekening van een golf en achter zijn oor is een kleine roos die zichtbaar is door zijn donker, gelimiteerd haar.

Alle tatoeages zijn in zwart wit, wat het hele plaatje oprecht veel mooier maakt.

De jongen ziet dat ik naar zijn tatoeages kijk en wijst er eentje aan op zijn pols.