One shots bxb

Negen na acht III

Een paar weken en een paar dates later, nodigt Diyaz me uit om samen te gaan uiteten en daarna naar zijn thuis te gaan om een film te kijken, of misschien om te zoenen.

We hebben afgesproken voor het gebouw waar hij werkt en ik voel me nog kleiner wanneer ik erlangs sta. Het is net zoals zijn huis: hoog en wit.

Ik: Ik ben er x
Diyaz: Kom maar naar boven x

De paniek raast snel door mijn lichaam en mijn knokels zijn wit rond mijn gsm omdat ik er te hard in knijp.

Ik adem diep in waarna ik het gebouw betreed en naar de balie schuifel.

De vrouw erachter is druk bezig op haar computer, maar na enkele seconden kijkt ze toch naar me op, haar gezicht vragend en afwachtend.

'Euhm, is Diyaz hier?' vraag ik zacht en de vrouw knikt langzaam waarna ze een scherm op haar laptop opent.

'Ja, heb je een afspraak?' vraagt ze en ik knik twijfelend.

'We gaan samen eten,' zeg ik en daardoor lijkt haar hele gezicht op te lichten.

'O, jij bent Reyes?' vraagt ze en ik bloos een beetje.

'Ja,' zeg ik. 'Waar moet ik naartoe?'

'Hij is nog in een vergadering, maar ik kan je naar zijn kantoor sturen,' zegt ze en ik knik. 'Oké, dan moet je de lift nemen naar de negende verdieping. Je ziet zijn naam wel op het kaartje staan van zijn deur staan.'

'Oké, dank u wel mevrouw,' zeg ik beleefd waarna ik naar de liften ga en op de knop naar de juiste verdieping duw.

Ik adem langzaam uit wanneer de deuren opengaan en ik in een prachtige hal uitkom die uitzicht geeft over de stad.

Diyaz' kantoor is makkelijk te vinden, maar wanneer ik naar binnen ga, voel ik me een beetje uit mijn plaats.

Het is er net zoals zijn thuis, zwart en wit en opgeruimd, maar de sfeer die er hangt, is heel anders.

Al slaat die volledig om wanneer de deur opengaat en mijn tattoovriendje binnenkomt.

'O, je bent er al,' zegt hij glimlachend en hij laat zijn armen om mijn middel glijden.

'Ja, de vrouw aan de balie zei dat ik naar binnen mocht gaan,' zeg ik zacht en ik glimlach klein wanneer ik mijn handen op zijn schouders plaats, mijn vingers in zijn haren.

Hij buigt naar me toe en geeft me een zachte kus op mijn lippen waardoor ik hum.

'Ik wist niet dat je tijdens vergaderingen mocht sms'en,' zeg ik als ik hem loslaat en het kantoor opnieuw rondkijk, het raam door naar de horizon.

'Wel, ik ben een beetje de baas,' zegt hij en hij legt zijn handen op mijn heupen en kust mijn nek.

'Wauw, ik wist niet dat mama en papa jou zo hoog hebben gezet,' zegt vervolgens een meisjesstem vanaf de deur waardoor ik haast een meter van Diyaz af zet.

Ik ben het nog steeds niet gewoon om iemands vriendje te zijn sinds Diyaz het vroeg na de lasagna een paar weken geleden.

Het was misschien een beetje vroeg, maar dat hield me niet bepaald tegen. Plus, we zijn nog steeds samen dus volgens mij was het net op tijd.

'Denise, ik zei toch dat je buiten moest wachten tot dat ik het hem had verteld,' zegt Diyaz met zijn armen voor zijn gespierde borstkas.

'O kom op. Ik kon toch niet naar jullie schattige gesprek blijven luisteren,' zegt het meisje en ze glimlacht naar ons.

Ze heeft een totaal andere stijl dan Diyaz en draagt een rode hoge rok met een kort bloesje op zodat haar vormen goed zichtbaar zijn.

Al is ze toch niet aantrekkelijker dan Diyaz zelf, je ziet wel dat ze van dezelfde familie komen.