One shots bxb

Terug zien

Het is al zo lang geleden.

Één jaar, drie maanden en 24 dagen.

Maar het maakt niet uit hoe lang het geleden is. Hij zal altijd dit effect op me hebben.

Knikkende knieën, fladderend vlinders en een hitte die als kachel kan dienen.

We staan op een feestje als mijn ogen de zijne ontmoeten en mijn hele lichaam verraad me.

Hoe hard ik ook geprobeerd heb om hem na deze dagen, maanden, te vergeten, het lukt niet.

Hij blijft cirkeltjes in mijn hoofd lopen en ik kan hem niet inhalen.

'Hey,' zegt Mila en ze tikt me aan.

Ik kijk haar in haar groene ogen en zie dat haar lippenstift is uitgeveegd. Ik wil niet weten wie ze nu weer gezoend heeft.

'Ken je Ley?' vraagt ze en ze volgt mijn ogen naar waar hij nu met een jongen staat te praten.

'Van ziens,' lieg ik.

'Hij is wel echt een stuk,' zegt Mila in mijn oor en ze giebelt een beetje.

Ik slik de krop in mijn keel weg.

Ik heb Mila nooit iets verteld over hem omdat het me te veel pijn deed dus in plaats daarvan ga ik met haar naar feestjes en zoen ik hier en daar een jongen, maar het is nooit hetzelfde.

Verder dan zoenen ga ik dan ook niet en de reden waarom is verschrikkelijk en het scheurt me aan stukken dat ik niet verder kan gaan.

Het is omdat ik niet wil dat iemand anders me zo goed kan laten voelen dan Ley.

Ik wil het niet overdoen.

Het moet van Ley en mij blijven en als dat ervoor zorgt dat ik maar één keer met iemand heb geslapen, is dat maar zo

'Misschien kun je hem vandaag zoenen,' stelt Mila voor en meteen trekt er een schok door me heen.

'Wat? Nee, echt niet. Hij is mijn type niet,' zeg ik.

Mila trekt een wenkbrauw op.

'Je type niet? Donkere haren, donkere ogen, groter dan jou. Volgens mij is hij écht wel je type,' zegt ze en ze duwt me zijn richting uit.

Ik draai me zenuwachtig naar haar toe.

'Ga ervoor, Scotty,' zegt ze.

Ik bijt op mijn lip, raap al mijn moed bij elkaar en stap dichter naar hem toe, maar dan zie ik dat de jongen bij wie hij staat, hem een kus op zijn wang geeft en mijn hele lichaam bevriest.

Mijn mond hangt een beetje open en ik voel de tranen tegen mijn ogen drukken.

Zijn ogen vinden even de mijne, maar ik wend mijn blik meteen af en ga door de mensenmassa op zoek naar de badkamer waarin ik me kan verstoppen.

De vrije badkamer is op de bovenste verdieping van het huis.

Het feestje is van iemand van Mila's klas en ze heeft me uitgenodigd om een jongen voor me te zoeken die misschien niet na een zoen van me wegstapt als hij hoort dat ik niet met hem naar bed wil.

Of iemand die niet alleen een fling is, maar dat gaat niet gebeuren. Mijn hart is gebroken en kan niet geheeld worden door de tijd.

Ik ga op de badrand zitten en open een kastje om een fles wijn aan te treffen. Ik open de dop en neem een slok.

Het maakt me niet uit of het witte of roze wijn is, ik heb nood aan een beetje alcohol en niks werkt sneller dan wijn.

Na een paar slokken stop ik al. Ik kan hem niet vergeten door alcohol. Het enige wat ik eraan over houd is een kater en daar heb ik geen zin in.