One shots bxb

Droge kleren III

Het is donderdag voormiddag als Remon en ik tegen de kluisjes staan en ik van het rechter naar het linkerbeen wiebel.

Door de week heeft hij me uit het conciërgehok gekregen en eten we samen aan een tafeltje in de eetzaal.

Blijkbaar had hij me maandag gevolgd naar mijn vaste eetplaats. Toen wou ik nog niet naar de kantine gaan dus heeft hij bij me gegeten.

Pas dinsdag heeft hij me naar de kantine gesleurd ondanks dat ik niet echt wou.

Eigenlijk helpt hij me met mijn grenzen te verleggen en dat is ergens wel goed. Te ernstig neemt hij het ook weer niet want we hebben sinds ons klein jacuzzigebeuren niet echt iets meer gedaan.

We stelen wel enkele kussen op elkaars wang, vooral hij, waardoor we allebei als twee idioten glimlachen en blozen, vooral ik.

'Ik heb zo LO,' zeg ik nu tegen hem en hij knikt.

Aan de frons op zijn voorhoofd kan ik zien dat hij dat al wist en een mogelijke oplossing aan het bedenken is.

'Kom,' zegt hij en hij neemt me mee naar de kleedkamers waar op dit moment nog niemand is. 'Als je nu je LO-kleren aandoet, neem ik je gewone kleren mee naar de klas zodat ze zeker niet nat worden. Om vijf voor ga ik de klas uit zodat ik je je kleren kan brengen.'

'Oké,' zeg ik zacht en ik haal mijn turnkleren uit mijn rugzak, maar kijk vervolgens zenuwachtig de kamer rond.

'Moet ik me omdraaien?' zegt Remon met een kleine glimlach.

'Nee, het is ... het is oké,' zeg ik, mijn stem amper gefluister.

Hij heeft me al in mijn onderbroek gezien, twee keer zelfs, dus waarom ben ik zo zenuwachtig?

Ik verwissel mijn gewone kleren met mijn turnkleren waarna ik het stapeltje aan Remon geef die me met zijn grijze ogen lief aankijkt.

'Het komt wel goed. Wacht gewoon tot ik er ben, oké?' vraagt hij en op dat moment gaat de bel die aangeeft dat het tijd is voor de nieuwe lessen.

Remon geeft me een zachte kus op mijn lippen waarna hij glimlachend de kleedkamer verlaat en ingewisseld wordt door mensen die ik niet ken.

===

De les gaat snel voorbij omdat we badmintonnen en dat vind ik best een aangename sport die ik vreemd genoeg ook goed blijk te kunnen, als mijn tegenspeler niet valsspeelt dan.

We doen wat wedstrijdjes waarbij ik win, soms verlies, maar vooral win waardoor ik niet moet helpen opruimen en als één van de eerste in de kleedkamer kom.

Helaas zat Coy ook bij de winnaars.

'Ga je je nog niet omkleden?' vraagt hij met twee van zijn vrienden vlak achter hem, de gemene grijns op de drie gezichten geplakt.

'N-nee,' zeg ik, probeer duidelijk en zelfzeker over te komen.

'Waar zijn je kleren?' vraagt hij en ik haal mijn schouders op.

Ik voel mijn lichaam al trillen wanneer hij langs me naar mijn rugzak grijp en er alleen boeken in vindt.

'Heb je ze misschien zelf al in het water gelegd?' vraagt hij gniffelend en ik sla mijn blik neer, hopend dat Remon zo de kamer binnen komt.

'Volgens mij heeft hij zijn tong verloren,' zegt één van zijn handlangers waardoor ik in elkaar krimp.

'Ach ja, dan moeten we het maar met zijn turnkleren doen,' zegt Coy en het volgende moment word ik aan mijn shirt recht getrokken.

Mijn broek zakt tot mijn enkels en ik voel de tranen tegen mijn ogen drukken wanneer ze mijn shirt over mijn hoofd willen trekken.

Ik vang een glimp op van de klok die aangeeft dat het al over twaalf uur is waardoor de tranen alleen nog verder tegen mijn ogen duwen.