One shots bxb

K-Mess III

Nadat Vigo en ik langs mijn thuis zijn gegaan voor een paar kleren en boeken, gaan we naar school waar onze wegen scheiden en ik naar mijn vriendinnen ga.

'Is het waar?' vraagt Frauke zodra ik langs haar neerplof in de kantine.

'Wat?' vraag ik verward.

'Dat je deze morgen samen met Vigo naar school kwam? Hebben jullie vaker seks?' vraagt ze waardoor ik mijn wangen voel branden.

'Ik zei toch dat we soms nog met elkaar omgaan,' mompel ik.

'Dus je kan me aan hem voorstellen?' vraagt ze. 'Of wil je hem voor jezelf houden.'

'Ik, euhm, kan je niet voorstellen,' zeg ik.

'Wat? Waarom niet?' vraagt ze en ik haal mijn schouders op. 'Jullie waren aan het lachen, hij lijkt me aardig.'

'Hoe weet je dat zelfs allemaal?' vraag ik, de aandacht naar haar brengend.

'Ik stond er al dan niet op te kijken,' zegt ze en ik knipper even.

'Wat? Je was ons aan het begluren?' vraag ik.

'Nee, ik was Vigo aan het begluren en het toeval wou dat jij erbij was,' zegt ze waardoor ik mijn ogen rol.

Gelukkig gaat de bel op dat moment waardoor ik verveeld opsta en naar de les ga.

===

Na school laat Vigo me zijn studeerkamer zien waar hij zijn bureau in het midden van de kamer zet zodat we elk aan een kant kunnen studeren.

Het werkt en vreemd genoeg kan ik me perfect concentreren wanneer hij zachtjes op het ritme van de muziek humt.

Ik krijg zelfs meer werk gedaan dan de keren dat ik alleen thuis ben en op mijn kamer zit.

Misschien helpt zijn zachte aanraking ook wel, het helpt me herinneren dat ik niet alleen ben.

Zijn been strijkt af en toe langs de mijne en doordat we allebei rechtshandig zijn, leggen we onze handen dicht tegen elkaar en raakt zijn linkerpink de mijne.

Het is aangenaam en ik heb niet eens door dat het bijna tegen zes uur aanloopt wanneer Vigo zich uitrekt, zijn handen achter zijn hoofd en zijn shirt een beetje naar boven zodat ik een stukje van zijn gespierde buik kan zien.

Mijn wangen warmen op, maar ik probeer me terug te concentreren.

'Het is bijna zes uur, heb je honger?' vraagt Vigo en ik kijk naar hem op.

Zijn groene ogen kijken me al aan waardoor mijn hart een sprongetje maakt.

'Nu niet per se, maar seffens wel,' zeg ik. 'Moet-moet ik koken? Rijst en pasta lukken wel.'

'Mm, ik denk dat we nog wel pasta hebben,' zegt hij. 'Maak je de saus ook zelf?'

'Euhm, ik eet het zonder saus,' zeg ik waardoor hij me met een vreemde blik aankijkt en ik mijn blik neersla. 'Saus maakt te veel vies dus mijn ouders zouden dat doorhebben. De pastapot kan ik zo afspoelen.'

'Wacht, ben je al vaker zonder eten gaan slapen voor gisteren?' vraagt hij en ik knik.

'Meestal door de week omdat ze dan samen eten als ik aan het studeren ben,' zeg ik schouderophalend. 'Dan eet ik om elf uur een bord pasta of een boterham, maar nooit meer dan één want dan hebben ze het door.'

'Shit, Itse,' zegt Vigo waardoor ik opkijk. 'Als dat gebeurd, moet je me bellen of sms'en.'

'Met welke gsm, Vigo?' vraag ik, maar ik krabbel meteen terug. 'Het maakt niet uit. Ik wacht wel gewoon af.'