One shots bxb

Familiedinner met een aparte wending

Ik vervloek mezelf als ik weer veel te lang naar hem sta te kijken.

Het zou niet mogen en toch vind ik het zo leuk.

Waarom moet liefde altijd zo fout zijn, maar zo goed voelen?

'Kasse, kun je het zout even aangeven?' vraagt Sabrina en ze kijkt me een beetje ongeduldig aan als ik mijn ogen van haar vriendje naar haar verplaats.

'Tuurlijk,' mompel ik en ik geef haar het zout aan dat ze op haar frietjes strooit.

Het is vandaag de eerste keer dat Torben, Sabrina's vriendje, bij ons komt eten en ik vind het absoluut niet leuk.

Niet alleen omdat hij het vriendje van mijn zus is, maar vooral omdat ik hem niet kan presenteren als mijn vriendje. Ik bedoel, iedereen zou zien dat hij beter bij mij past dan bij haar.

Plus alle vragen die Torben op zich afgevuurd krijgt, laten hem blozen en dat maakt me gestoord. Bijna zo gestoord dat ik hem zou kunnen vastnemen en hem de eerste de beste kamer zou insleuren, en het maakt me niet uit of die per toeval van Sabrina is.

'En Torben,' zegt pap vervolgens. 'Weet je al wat je volgend jaar gaat doen?'

Sabrina en Torben studeren dit jaar af terwijl ik nog een jaar op de middelbare school moet doorbrengen.

Je weet niet hoe graag ik had gehad dat ik met Torben in de klas zou zitten.

Sabrina en Torben zitten al sinds het eerste middelbaar in dezelfde klas. Ze werden vrienden en zes jaar later had mijn zus toegegeven aan enkele gevoelens die ze blijkbaar voor hem heeft terwijl ze wéét dat ik Torben knap vond.

Torben is dan ook niet echt voor de eerste keer hier. Hij kent onze ouders, hij kent mij, hij kent onze hond, maar hij kent onze ouders niet wanneer het over vriendje-vriendinnetje toestand gaat waarvoor hij vandaag hier is.

Sabrina en ik vonden het allebei zinloos vermits we elkaar al allemaal kennen, maar mam en pap stonden erop.

Voordat iemand nog iets kan zeggen, gaat Sabrina's gsm af. Ze kijkt ernaar en verontschuldigd zich even waarna ze van tafel gaat.

Niet veel later horen we haar enthousiast roepen en springt ze letterlijk de kamer binnen.

'Ik moet gaan,' zegt ze als ze terug binnen komt vanuit de gang en haar jas over haar schouders slaat.

'Wat?' vraagt bijna de helft van de tafel.

'Mey heeft net gebeld en ze is toegelaten voor haar Hogeschool. Ik moet even naar haar toe. Voor het dessert begint, ben ik er. Beloofd,' zegt ze en mam staat recht.

'Sabrina! Je vriendje is hier. Je gaat niet zo maar weg,' zegt ze.

'Jullie kennen hem al. Hij kan prima met Kasse overweg. Voor het dessert thuis,' zegt ze en ze neemt de autosleutels van de kast en beent de deur uit.

We horen de deur dichtslaan en een lange stilte volgt.

'Torben en ik zullen naar mijn kamer gaan. Of moeten we nog helpen?' onderbreek ik als eerste de stilte.

'Nee, doe maar,' zegt mam een beetje versuft en ik knik, ga van tafel en wandel met Torben naar mijn kamer op het einde van de gang op de eerste verdieping.

Ik weet dat het zo ontzettend fout is om verliefd te zijn op Torben, maar ik was al helemaal weg van hem vóórdat Sabrina dat deed.

Mijn zus en ik hebben een aparte relatie. We waren goed bevriend in de lagere school, maar daarna is alles veranderd.

Ze deed afstandelijker en sprak alleen als het nodig was tegen mij. Onze gesprekken sloegen letterlijk nergens op totdat ik eens thuis was toen Torben er was.