One shots bxb

Koningklijke kok I

Wanneer er iemand over mijn boodschappen heen valt, verschiet ik me een ongeluk als ik zie wie het is.

De prins.

'O mijn God,' zeg ik zacht en ik trek de jongen een beetje ruw naar binnen samen met mijn boodschappen.

Ik laat hem meteen in de gang los en neem zeker een meter afstand van de jonge prins voor me.

'Wat? Je weet wie ik ben?' vraagt hij verward en ik knipper een paar keer met mijn ogen voordat ik die neersla.

'Sorry, ik - ik -

'Eligius!' onderbreekt iemand me en ik draai me met een ruk naar mama om die met haar handen in haar zij staat en me verbaasd aankijkt. 'O, je hebt bezoek van je vriendje?'

Mijn ogen rollen bijna uit hun kassen terwijl ik stevig mijn hoofd schud.

'Nee,' zeg ik en ik kijk naar prins Oscar, zoekend naar een gemakkelijke naam die zijn identiteit niet prijs geeft. 'Dit is, euhm, dit is Os-zy.'

'Ozzy?' vraagt mama.

'Ja, hij is gewoon een vriend. Ik kwam hem op de markt tegen en ik bood hem een tas thee aan,' zeg ik.

'O, oké,' zegt ze. 'Zet je de boodschappen in de keuken? Ik ga met de ganzen wandelen.'

'Ja,' zeg ik en ze wandelt terug naar achteren waar ik de deur hoor dichtslaan.

Ik laat mijn hoofd in mijn handen zakken en zucht.

'Echt sorry, uwe majesteit. Ik was in paniek en u mag niet buiten het paleis dus ik dacht ...' Ik laat mijn stem wegsterven als ik langs zijn gezicht doorkijk.

'Hoe ken je me zelfs?' vraagt hij.

'Ik, euhm, ben de hulpchef. Ik zie je soms, vandaar dat ik je ken,' zeg ik.

'O,' zegt hij. 'Ik heb je nog nooit opgemerkt.'

'Ik zit meestal in de keuken,' zeg ik en ik schuifel wat met mijn voeten.

Het is even stil tussen ons en ik durf hem absoluut niet aan te kijken, niet nadat ik hem zo bij me binnen heb getrokken en hem heb voorgesteld als Ozzy.

'Dus, krijg ik mijn tas thee nog?' vraagt hij en als ik naar zijn gezicht kijk, hangt er een geamuseerde glimlach rond zijn mond.

'Ja,' zeg ik zacht en ik neem al twee boodschappentassen waarna ik die naar de keuken draag.

Als ik terug wil gaan, merk ik dat prins Oscar de overige tas op het houten aanrecht zet.

'O, dat had acht niet gehoeven, prins Oscar,' zeg ik en hij haalt zijn schouders op.

'Zo hoop ik dat je me niet gaat verklikken aan mijn ouders,' zegt hij en ik sla mijn ogen verlegen neer.

'Natuurlijk niet,' mompel ik.

'Je mag me trouwens gewoon Oscar noemen,' zegt hij waarna hij lacht en er nog iets aan toevoegt. 'Of Ozzy natuurlijk.'

'O mijn hemel,' zucht ik. 'Mijn oprechte excuses daarvoor.'

'Het is goed. Ik apprecieer je bezorgdheid en je keuze om mijn identiteit geheim te houden,' zegt hij waardoor ik voorzichtig glimlach, maar nog steeds geen oogcontact durf te maken.

'Welke thee wilt u?' vraag ik vervolgens en ik zet de waterkoker al op.

'Alsof je dat niet weet,' zegt hij en ik glimlach weer eens klein waardoor ik mijn hoofd schud.

'Citroen,' zeg ik zacht en hij lacht.

Ik maak de thee klaar en zet vervolgens een kopje voor hem neer inclusief een suikertje en een lepeltje.