One shots bxb

High school ongeluk

Hoeveel kinderen zouden zich wel niet per dag
verslapen en dan bedoel ik onbewust?

Vandaag was ik er één van, maar in plaats van gewoon kalm te blijven zodat ik misschien toch nog op tijd op school kom, schiet ik helemaal in paniek.

'Shit' zeg ik wanneer ik mijn kleren aandoe, mijn tanden poets en mijn haar een beetje probeer te fatsoeneren, maar dat mislukt grandioos.

Ik spug de tandpasta uit en trek mijn arm door mijn trui waarna ik opmerk dat ik het kledingstuk achterstevoren aanheb omdat de kap bij mijn gezicht is.

Snel verander ik hem, trek mijn broek vervolgens over mijn heupen en knoop hem onderweg naar beneden dicht.

Ik maak mijn boekentas wanneer pap binnenkomt, fronst, maar me laat doen, niet eens voorstelt om me naar school te brengen.

Meestal wandel ik, maar volgens mij zal ik vandaag de fiets moeten nemen.

Vervolgens steek ik een boterham in mijn mond en maak mijn rugzak vlug, steek de boeken erin die ik nodig heb en me herinner, wat veel beloofd als je het mij vraagt.

De fiets is absoluut geen optie wanneer ik een platte band lijk te hebben waardoor ik meteen naar school snel.

===

Natuurlijk kom ik te laat in de les binnen waardoor ik een nablijfbeurt krijg.

Dat zullen mijn ouders ook weer leuk vinden.

Als ik mijn boeken aan het wisselen ben, botst er iemand ruw tegen me op waardoor mijn boeken op de grond vallen.

Ik zucht, sla mijn ogen neer en kniel op de grond om ze op te rapen.

Plotseling verschijnt er een hand met donker blauw gelakte nagels in beeld die me een boek aanreikt.

Ik kijk verbaasd op terwijl ik het van de jongen aanneem. Hij is iets kleiner dan ik, maar er zweeft iets rond hem zodat ik het gevoel heb dat ik kleiner ben.

Zijn donkere haren vallen een beetje voor zijn warme ogen waardoor ik omver word geblazen als hij oogcontact maakt.

De hitte raast door mijn lichaam en ik probeer snel op iets anders te concentreren voordat ik domme dingen ga doen.

'Bedankt,' stamel ik.

'Het is niks,' zegt hij en hij slaat zijn blik staat speels en geamuseerd.

We gaan tegelijk rechtstaan waarbij we bijna een kopstoot krijgen, maar hij houdt mijn schouder vast waardoor dat niet gebeurt.

Hij werpt een blik naar mijn boeken en zodra ik zie waar hij naar kijkt, duw ik ze tegen mijn borstkas.

'Een nablijfbeurt, eh?' vraagt hij en ik bloos een beetje alsof hij me betrapt heeft op staren in plaats van te laat zijn.

'Ja,' zeg ik zacht en ik steek het snel in mijn achterzak waarna ik mijn boeken in mijn kluisje steek zodat ik hem niet de hele tijd loop aan te staren.

'Toch niks ergs gedaan?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. Hij lacht. 'Had ik ook niet verwacht, je ziet er soft uit.'

'Soft?' vraag ik, mijn wangen nu zeker bloedrood.

'Ja,' zegt hij en als ik even naar hem om kijk, glimlacht hij geamuseerd. 'Wat heb je dan wel gedaan?'

'Ik was te laat,' zeg ik.

'Mm, een dubbelleven dus,' concludeert hij met een zweem van een lach rond zijn lippen.

'Zoiets,' zeg ik, meespelend in zijn spel waardoor hij hoofdschuddend lacht.