One shots bxb

Twee muntjes gooien

De Trevifontein in Rome staat voor zijn wensen.

Één muntje en je komt terug naar Rome.

Twee muntjes en de eerste persoon met wie je oogcontact maakt, is je ware liefde.

Dit is precies wat ik nodig heb: twee muntjes en een beetje hoop en liefde.

Ik sta met mijn rug naar de fontein toe, ogen gesloten terwijl ik het eerste muntje over mijn linkerschouder gooi als rechtshandige jongen.

Er volgt een plons en ik glimlach.

Het tweede muntje zwier ik ook over mijn linkerschouder en als ik de plons hoor, open ik mijn ogen op zoek naar mijn ware liefde.

Al snel vind ik twee blauwe ogen die even blauw zijn als het water van de fontein en ik kan het niet laten om te glimlachen.

Ik verruim mijn blik, de rest van de jongen komt in beeld en mijn hele lichaam bevriest als ik zie wie hij is.

Nee.

Nee nee nee nee.

Dit kan niet.

Ik kijk weg, mijn wangen rood van schaamte en ik haast me het plein af naar het Pantheon waar ik op het plein blijf en het grote gebouw bekijk terwijl ik mijn gedachten op een rijtje probeer te krijgen.

Hij kan het niet zijn.

'Hey!' roept dan iemand en ik kijk op.

De blauwe ogen trekken me mee in zijn oceaan en ik verdrink bijna letterlijk vermits mijn adem blijft haperen.

Mijn borstkas gaat snel op en neer als hij langs me komt zitten en ik schuif een beetje op.

'Owen,' zegt hij zacht, maar ik schud mijn hoofd.

'Ik wil het niet horen,' zeg ik, mijn stem hees en breekbaar en ik haat het.

'Owen, alsjeblieft -

'Stop Midas,' zeg ik en ik ga rechtstaan zodat ik op hem moet neerkijken. 'Laat het gewoon allemaal gaan, oké?'

'Owen, je moet begrijpen dat het een misverstand was,' zegt hij, maar ik schud koppig mijn hoofd.

'Jij moet begrijpen dat we klaar zijn,' zeg ik en ik keer mijn rug naar hem toe en wandel een ander straatje in.

Midas onderschept me daar en duwt me tegen de muur zodat ik niet weg kan.

'Mi-

Hij kust me.

Zijn lippen even zacht als anders.

Zijn handen even ruw als anders die het niet kunnen laten om een weg naar mijn naakte lichaam te zoeken en zich onder mijn shirt laten glippen.

'Waar ligt het hotel?' vraagt hij als ik helemaal tegen hem ben aangesmolten van verlangen.

Natuurlijk doet mijn hart totaal iets anders dan wat mijn hoofd wilt.

'Een paar straten,' zeg ik en hij kust mijn nek één keer waarna hij mijn hand neemt en me verder trekt, naar de richting van het hotel.

'Midas,' zeg ik halverwege als mijn hoofd eindelijk terug bij zinne is gekomen en mijn hart onder controle heeft. 'We kunnen niet ... Alles is anders nu. Wij zijn anders nu.'

'En dat is het belangrijkste,' zegt hij en hij neemt mijn andere hand nu ook vast. 'Ik had je gezien, de twee muntjes? Je vond mijn ogen, Owen.'

'Dat was toeval,' zeg ik. 'Je was de enige die naar me keek.'