One shots bxb

Weerwolf cliché

Het kan niet. Het kan gewoon niet.

Hij kan mijn mate gewoon niet zijn. Het is onmogelijk.

We zijn enkel vrienden. We zijn enkel alfa en vriend. Geen mates, geen ingewikkelde relaties.

Met deze gedachten ren ik door het bos naar een plek om te vluchten van mijn gedachten die naar hem leiden.

Ik ren en ren en ren totdat ...

Shit.

Ik denk dat ik verdwaald ben. Ik denk dat ik ergens anders met mijn gedachten zat en ik denk dat ik nu moet stoppen met denken aan hem en moet denken aan hoe ik hier kwam en hoe ik hier weg kom.

Ik transformeer naar mijn mensenvorm en zoek een broek of een hemd. Gelukkig ligt er een broek achter een dikke eik.

Dat moet toch betekenen dat hier ooit iemand geweest is? En dat ik nog dichtbij het packhuis ben? Toch?

Ik kijk rond, zoek naar aanwijzingen die me terug kunnen helpen.

Het beste is nu om mijn mensen verstand te gebruiken en op zoek te gaan naar een boom die gemarkeerd staat als ons domein.

===

Ik weet niet hoelang ik al zoek, maar ik weet wel dat het nu donker is en dat ik moe ben.

Hoelaat was het toen ik wegliep?

Drie uur in de namiddag?

Mijn buik gromt en mijn wolf is woest omdat ik het hem niet laat overnemen om te jagen op een konijn.

Het kan gewoon niet. Ik heb een belofte afgelegd aan mijn alfa, aan mijn mate.

Ik leg mijn hoofd in mijn handen.

Stop, stop met zo te denken. Hij kan mijn mate niet zijn. Hij verdient een meisje dat hem steunt, geen jongen die niet weet wat hij met zijn gevoelens aan moet vangen.

Ik zak neer op de grond van uitputting na nog een uur gezocht te hebben, maar enkel de maan verlicht de bomen.

Mijn rug schuurt langs de schors van een boom en ik voel het bloeden. Ik his op mezelf dat ik zo onhandig ben.

===

Ik word wakker tegen dezelfde boom als gisteren avond. Het is licht en de zon staat al hoog aan de hemel.

Hoelaat is het?

Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en net als ik denk dat ik even van mijn gedachten verlost was, komen ze weer de kop opsteken.

Gelukkig niet voor lang want ik hoor iets ritselen. Meteen is mijn wolf alert en speur ik het bos rond.

Daar!

Er hupt een konijn tussen de bomen en het gras. Mijn wolf gromt en ik zet een stap in de richting van het konijn, maar draai meteen terug om.

Nee, het mag niet. Ik heb een belofte afgelegd nog niet zolang geleden.

De ceremonie dat ik achttien werd is nog maar enkele dagen geleden. Toen was ik er ook achter gekomen dat hij mijn mate was.

Het geritsel klinkt opnieuw, maar deze keer is het geen konijn, maar een andere wolf.

Mijn nekharen gaan overeind staan en mijn wolf is meteen alert.

Ik ken de wolf niet en dat baart me zorgen. Hij sluipt langzaam naar me toe en blijft stilstaan als hij me ziet kijken naar hem.

Hij gromt. Ik wil transformeren, maar mijn wolf is uitgehongerd en heeft geen kracht om mijn lichaam over te nemen hoewel ik zijn woede en zijn drang om te vluchten voel.