One shots bxb

Pity Party

Met mijn ogen gesloten sta ik te swingen op het ritme van het liedje dat door de boxen schalt.

Ik ben op een feestje van één of andere jongen die te veel geld heeft. Ik ga toch alleen voor de afleiding en de alcohol die me van mijn sleurende gedachtengang weghalen.

Het is nu al drie maanden zo, maar de pijn blijft ondraaglijk en het enige wat ik kan doen is drinken en dansen.

Ik heb al een paar biertjes op wanneer ik het huis doorloop op zoek ben naar een badkamer waar niemand in staat te zoenen.

Uiteindelijk vind ik een kamer waar een jongen tegen de muur zit. Zijn hoofd ligt op zijn knieën die strak tegen zijn borstkas staan. Zijn schouders gaan een beetje op en neer.

Als de deur met een klap dichtvalt, kijkt de jongen op met een betraand gezicht.

Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar de jongen staat op, veegt zijn gezicht af en glimlacht.

'Ik hoop dat je van mijn feestje geniet,' zegt hij en hij staat er een beetje wanhopig bij.

'Euhm ...' zeg ik. 'Gaat het wel?'

Ik heb niet zo heel veel gedronken en besef nog wel wat er allemaal aan de hand is. Een wenende jongen laat ik niet zo maar aan zijn lot over.

Ik had er alles aangedaan om zo iemand te hebben.

'I-ik weet het niet,' zegt hij zwak en hij zakt zo weer op de grond en begint weer te snikken.

'Hey,' zeg ik en ik kniel langs hem neer en leg mijn hand zelfzeker op zijn schouder. 'Je kan me alles vertellen. Ik weet dat we elkaar niet kennen, maar geloof me als ik zeg dat ik het tegen niemand ga zeggen.'

'En waarom zou ik dat g-geloven?'

'Omdat ik geen vrienden heb,' zeg ik eerlijk.

'W-wat?' vraagt hij en hij veegt zijn wangen weer af terwijl ik mijn hand van zijn schouder haal en met mijn andere hand in mijn schoot laat liggen.

'Ik ben ze verloren,' zeg ik.

'Het spijt me,' zegt de jongen.

'Niet zo verloren,' zeg ik. 'Maar ik heb ze genegeerd en toen hebben we ruzie gemaakt en ben ik weggelopen.'

Het was allemaal daarna gebeurd. Na háár.

'O,' zegt de jongen. 'Ik vind het nog steeds erg.'

'Het is oké. Nu,' voeg ik er dan aan toe. 'Maar wat ligt er op jouw hart?'

'Niks. Geniet gewoon beneden van mijn feest en laat me hier zitten,' zegt de jongen en ik heb het gevoel dat hij ieder moment in elkaar kan sorteren.

'Waarom ben jij niet beneden?' vraag ik.

'Ik houd niet van feesten,' zegt hij zacht.

'Maar je geeft het feestje.'

'Ja, het eerste feestje waar ik ooit naar toe ben gegaan,' zegt hij. 'Een gedwongen feestje.'

'Wat bedoel je daarmee?' vraag ik en de jongen zucht.

'Mijn vrienden hebben me gedwongen om dit feest te geven omdat ik het "rijkst" ben. Ze wisten dat het niet van mijn ouders mag, maar hebben me overgehaald om mijn ouders toch weg te krijgen,' zegt hij zacht.

'Waarom hebben ze dat gedaan? Het zijn je vrienden.'

'Ja, ja, dat weet ik,' zegt hij en zijn grijsachtige ogen springen door de ruimte. 'Maar ze weten iets van me en dat gingen ze vertellen als ik het niet deed.'

'Dus ze chanteren je?'

'Nee nee, zo is het helemaal niet. Ze gingen het gewoon vertellen als ik geen feestje gaf.'