One shots bxb

Laat mijn hand niet los III

'Ik denk niet dat ik dit kan,' zeg ik als Sevan en ik voor de school staan.

Het gebouw ziet eruit alsof het me gaat opslokken en nooit meer wilt laten gaan.

'Ik kan gewoon beter naar huis gaan,' zeg ik en ik wil me omdraaien, maar Sevan houdt me tegen doordat hij zijn hand in de mijne legt.

'Nee, dat kan je niet,' zegt hij en hij geeft me een kneepje in mijn hand. 'Ik houd je hand vast. Dat heb ik je beloofd.'

Ik kijk naar hem op, maar sla mijn blik neer.

'Ik ben nog nooit terug naar school gegaan nadat iemand me uit de kast heeft gehaald,' geef ik zacht toe.

'Voor alles is een eerste keer,' zegt hij en hij legt zijn vrije hand op mijn wang zodat ik opkijk.

Hij kust me zachtjes op mijn lippen en ik voel de warmte mijn lichaam binnenstromen.

'Klaar?' vraagt hij glimlachend als hij zijn voorhoofd tegen het mijne legt.

'Ik denk het,' zeg ik zacht en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd waarna hij me de school intrekt.

Ik kan de ogen op ons voelen branden wanneer we het gebouw betreden, maar niet alle paren dragen dezelfde emotie.

Sommige leerlingen glimlachen naar ons en ik neem Sevans hand beter vast als dat niet zo is.

Het liefst zou ik terug het gebouw uitlopen, maar ik wil Sevans hand niet loslaten, kan hem niet loslaten.

'Wel, wel,' zegt vervolgens een stem achter ons en ik voel mijn mond droog worden. 'Sevan, ik had wel beter van je verwacht.'

'Vreemd,' zegt hij. 'Ik dacht hetzelfde over jou.'

Klara kijkt hem dodelijk aan, maar ze laat haar masker ook niet vallen.

'Je bent er geweest, Sevan,' zegt ze en ze verplaatst haar blik naar mij. 'Geen jongens pijpen in de wc's, eh.'

Vervolgens beent ze van ons weg en ik adem trillerig uit. Mijn hart gaat als een razende wanneer Sevan ons tegen de muur verplaatst.

'Gaat het?' vraagt hij zacht en ik knik.

'Ja, ik geloof van wel,' zeg ik zacht. 'Volgens mij had ik veel erger verwacht.'

Hij glimlacht en legt zijn vingers in mijn nek en laat zijn duim over mijn wang strijken.

'Gaat het met jou? Jij en Klara waren vrienden, toch?' vraag ik en hij haalt zijn schouders op.

'Het zoenen had het al verpest,' zegt hij waarna de bel gaat. 'We hebben Bellons, toch? Ons project is gelukkig al klaar.'

'Ja,' zeg ik en mijn stem zweeft een beetje door het vasthouden van zijn hand en de aanraking op mijn wang.

===

Sevan en ik gaan nergens heen zonder elkaar.

Door de gangen houden we elkaars hand vast als we van lokaal tot lokaal moeten gaan en zo geldt dat ook tot bij de kantine.

We gaan tegenover elkaar zitten met onze handen tussen ons in en sommige mensen fluisteren erover, maar het interesseert me al lang niet meer.

Ik ben hier. Met Sevan. Die mijn hand vasthoud.

Volgens mij kan niks nog misgaan.

Als we allebei gegeten hebben, stuur ik even een berichtje naar mam om te laten weten dat ik deze avond naar Sevan ga.

We hebben afgesproken als gewoon vrienden want vrijdag is onze date pas, al weet ik dat we niks anders gaan doen dan zoenen.

Plotseling laat Sevan mijn hand los waardoor ik bang opkijk, maar hij geeft me alleen maar een warme glimlach.