One shots bxb

Vorstelijke verzoening III

Het is zaterdag, een week na het incident in de keuken, wanneer ik papa op de markt help en mensen bedien, voorraden bijvul en vriendelijke praatjes maak met de bewoners.

'Eligius, ga je even nog wat appels halen?' vraagt papa wanneer ik weer eens loop te staren naar weet ik veel wat.

Sinds dat ik ben ontslagen door de prins zelve, is alles anders. Ik kook niet meer zo veel, loop vaak te dagdromen en wandel de hele tijd rond met een gebroken hart.

De pijn is een beetje gesleten, maar ik voel hem nog. Mijn hart klopt niet meer even enthousiast als vroeger en ik weet niet of dat ooit nog gaat gebeuren.

Als ik terug kom met de nieuwe lading appels, hoor ik een stem die ik liever niet zou willen horen.

'Is Eligius hier?' vraagt hij en mijn hart slaat een slag over, verlangend naar zijn aanrakingen, zijn aanwezigheid, zijn kussen.

Papa kijkt even naar me om, maar het lijkt of hij naar de andere marktkramers kijkt.

'Volgens mij zit hij thuis,' zegt hij en ik ben hem meer dan dankbaar dat hij dat zegt.

'Daar kom ik net van. Zijn moeder zei dat hij hier was,' zegt de prins en ik sla mijn ogen neer.

'Sorry, jongeman, maar ik kan je niet helpen,' zegt papa en ik hoor Oscar nog wat murmelen voordat hij weggaat.

Het is even stil.

'Hij is weg,' hoor ik papa zeggen en ik kom achter onze voorraadkast uit.

'Dankje,' mompel ik.

'Wie was hij?'

'Hij is de rede dat ik ontslagen ben,' antwoord ik.

'Heeft iemand jullie betrapt?'

'Wat?' vraag ik, mijn ogen groot. 'We zijn geen ... We zijn niet samen.'

'Nee? Waarom zocht hij je dan?' vraagt papa en ik schuifel een beetje met mijn voeten.

'We, euhm, hadden iets, maar toen beschuldigde hij me van iets dat ik niet gedaan had waardoor ik ontslagen werd. Ik weet niet waarom hij me zoekt,' zeg ik en ik sla mijn ogen neer.

'Mm ...' zegt papa en ik friemel wat met mijn handen. 'Weet je, ga anders maar naar huis, Eligius, ik zie aan je dat je het nodig hebt.'

Ik kijk verbaasd naar hem op, maar glimlach dan.

'Bedankt, papa,' zeg ik en ik geef hem een knuffel voordat ik naar huis vertrek.

===

De volgende ochtend laten mama en papa me allebei uitslapen, maar tegen tien uur moet ik wel opstaan omdat de bel door het huis schalt.

'Mama!' roep ik naar beneden zodat ze de deur kan opendoen, maar ik krijg geen reactie waardoor ik vermoeid naar beneden strompel.

Als ik de deur open doe, verschiet ik me zo hard dat ik hem meteen terug dichtsla, maar meteen daarna voel ik me schuldig omdat hij nog steeds de prins is, al kan ik mezelf er niet toezeggen om de deur zo snel terug te openen.

Ik grijp naar mijn hart terwijl mijn andere hand nog steeds de klink vastheeft.

'Eli,' klinkt er. 'We moeten praten.'

Mijn hoofd slaat op hol bij het horen van de bijnaam waardoor ik bijna een tweede hartverzakking krijg.

Langzaam doe ik de deur op een kiertje open zodat ik de prins kan aankijken.

'Wat doe je hier?' vraag ik zacht en ik ontwijk zijn ogen net zoals eerst.

'Ik kom met je praten.'