One shots bxb

Door het raam

'Je hoeft alleen maar dat raam kapot te gooien met dat balletje en daarna zeg ik op wie ze verliefd is,' zegt Jarste en hij grijnst.

'Oké,' zeg ik langzaam en ik neem de bal van hem over waarna ik over mijn schouder kijk.

Het is het raam op de tweede verdieping van een verlaten huis. De meeste ramen zijn al kapot en sommige rolluiken zijn gebarsten.

'Woont er iemand?'

'Denk je dat er iemand woont?' vraagt Jarste een beetje lachend.

Ik rol met mijn ogen en draai daarna naar het raam toe. Ik maak een zwier beweging en de bal gaat moeiteloos door het glas van het raam.

'Op wie is ze nu verliefd?' vraag ik en ik trek voldaan een wenkbrauw op.

'Eerst moet je de bal gaan halen,' zegt hij en hij wijst over mijn schouder, terug naar het huis.

'Dat was niet de afspraak,' zeg ik.

Jarste doet zijn armen voor zijn borstkas en trekt uitdagend een wenkbrauw op.

'Prima,' zucht ik en ik draai me terug om en wandel naar het huis.

De deur geeft gemakkelijk mee en ik kan het randje angst dat mijn lichaam dreigt te overmeesteren niet negeren.

Ik slik voordat ik het oude huis binnenga en vervolgens de trap op sluip. Hij kraakt en ik kan niet voorkomen dat mijn hart naar mijn keel schiet.

De gang is verlaten en de wind suist door de kieren van het huis langs mijn oren.

Als ik het raam bereik waar ik een gat in heb geslagen, is de bal nergens te bespeuren.

'Wat heeft hij je beloofd?' vraagt een stem en ik draai me met een ruk om.

Mijn hart maakt een sprongetje van schrik.

De stem kwam van een jongen die het balletje in zijn bleke hand op en neer gooit. Zijn gezicht is uitdrukkingsloos en ik open mijn mond om iets te zeggen, maar de bleke, langere jongen is me voor.

'Bewaar je excuses maar voor iemand die ze geloofd en ga mijn huis uit,' zegt hij en hij gooit het balletje naar me toe en ik vang het behendig uit de lucht.

Als ik terug opkijk, gaat er een deur met een klap dicht.

===

'Het verbaast me dat je Lukas niet gezien hebt,' zegt Jarste als ik hem het balletje toegooi een beetje verbaast.

'Lukas?' vraag ik.

'Ja, die bleke jongen met dat rommelige zwarte haar. Hij hangt hier soms rond,' zegt hij.

'Ik dacht dat hier niemand woonde,' zeg ik.

'Is ook zo. Zijn ouders zijn in het huis overleden, maar niemand krijgt Lukas eruit,' zegt hij schouderophalend alsof het hem niks deert. 'Hoe dan ook, je hebt je prijs verdient.'

Hij wenkt me dat ik dichterbij moet komen.

Ik doe het en dan fluistert hij: 'Stop maar met hopen, ze is niet verliefd op jou.'

'Op wie dan wel?'

'Dat ga ik je niet zeggen,' zegt Jarste en hij keert zijn rug naar me toe voordat hij wegwandelt.