Verdwaald II

398 20 49
                                    

De volgende ochtend word ik wakker van de warmte bron die onder me vandaan wilt kruipen en langzaam knipper ik mijn ogen open.

'August?' mompel ik slaperig en zodra ik besef dat ik met mijn bovenlichaam op het zijne lig, ga ik van hem af met wangen zo rood als vuur.

Ik weet zeker dat ik aan de andere kant van het bed in slaap ben gevallen.

'Goedemorgen, Lionel,' zegt hij en hij glimlacht, wat ik nog net kan onderscheiden in het donker. 'Far heeft me wakker gemaakt om te gaan vissen. Hij zei dat je meeging.'

'Ja,' zeg ik en ik veeg de slaap uit mijn ogen. 'Dat was de afspraak zodat ik hier mocht slapen. Ik ga mijn kleren wel aandoen.'

'Oké,' zegt August en ik krabbel uit het bed zodat ik naar de logeerkamer kan gaan.

Zodra ik binnenkom, leun ik met mijn rug tegen de deur en zak langzaam naar beneden.

Waarom moet ik mezelf altijd zo voor schut zetten?

===

Na het ontbijt gaan August en ik naar de rivier niet ver van hun hutje.

We dragen allebei wat materiaal voor het vissen en ik loop achter de blonde jongen aan terwijl ik alleen maar naar zijn rug kan staren.

Zijn gespierde schouders die achter zijn rugzak uitkomen en zijn lange rug die een perfecte vorm heeft en erom vraagt of ik er tegen wil leunen en mijn handen over zijn gespierde borstkas kan laten glijden.

Zijn lange benen die een pak sneller gaan dan die van mij en zijn kont. God, sta me bij als hij me erop betrapt dat ik daar naar loop te staren.

Ik weet niet sinds wanneer ik zo over hem denk, maar waarschijnlijk heeft het met zijn bezorgdheid te maken. Zijn ogen die me zo aankeken, zijn handelingen die me verzorgden en zijn hete lichaam waar ik op wakker werd.

'Zo,' zegt August vervolgens en ik slik. 'We zijn er. Zet jij de netten op?'

'Ik, euhm, heb nog nooit gevist,' geef ik toe als August zijn vishengel klaar maakt en er een worm aan haakt.

Hij lacht zachtjes waarbij hij vlug zijn ogen neerslaat voor hij weer naar me opkijkt.

'Je moet gewoon de netten in de haakjes haken in de rivier,' zegt hij.

'O, oké,' zeg ik en ik trek mijn schoenen en sokken uit.

Vervolgens neem ik de netten die August me aangeeft zodat ik in de rivier kan stappen, maar bijna meteen zwig ik een beetje doordat het water tegen mijn onderbenen aankletst.

Ik hoor August een beetje lachen en geef hem een speelse, maar waarschuwende blik.

Onder water zoek ik naar de haakjes die August bedoelt en de rivier blijft tegen mijn benen klotsen.

Nadat ik klaar ben, wil ik uit de rivier klimmen, maar een natte steen zorgt ervoor de ik uitschuif en in het water beland.

Als ik terug boven water kom met mijn kont op de bodem van de rivier en op mijn voeten en handen steunend, hoor ik het geschater van August.

Ik spug wat water uit en hoest een beetje als ik mezelf op het droge probeer te brengen.

Ik steek mijn hand naar August uit die hem aanneemt, maar in plaats van me op het droge te trekken, trek ik hem het water in en belanden we allebei weer kopje onder.

De rivier is niet zo heel diep waar we zijn, maar we drijven naar een dieper deel waar we tot onze middel in het water staan.

August en ik komen samen boven water en barsten niet veel later in lachen uit.

One shots bxbWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu