One shots bxb

Vochtige kleren II

Zaterdag duw ik lipbijtend op de bel bij Remon waarna de deur bijna meteen opengaat alsof hij stond te wachten.

'Hey,' zegt hij glimlachend en ik voel de hitte naar mijn wangen kruipen wanneer zijn glimlach de hele stad zou kunnen verlichten.

'Hey.'

Na het incident met mijn kleren donderdag, heb ik hem enkel nog in de gangen gezien vrijdag.

Tijdens de middag zag ik hem nergens, maar misschien komt dat omdat ik altijd in de kast van de conciërge eet op de derde verdieping waar nooit echt iemand komt.

'Ik heb je gisteren niet gezien in de kantine,' zegt hij wanneer hij me binnenlaat en de deur achter me sluit.

'Euhm, nee,' zeg ik.

'Waar was je tijdens de middag?'

'Niet in de kantine,' zeg ik zacht en Remon lacht een beetje.

'Dat had ik door,' zegt hij en hij neemt mijn hand vast. 'Maar geen probleem als je er niet over wilt praten. Je was toch wel veilig?'

'Ja,' zeg ik zacht en ik denk eraan dat ik altijd de deur dicht doe tijdens de middag. 'Wat gaan we doen?'

Er speelt een geniepige glimlach rond zijn lippen als hij me verder het huis intrekt helemaal naar achteren.

We gaan een paar gangen door, deuren in en uit en vervolgens komen we bij een overdekt zwembad.

Het is niet zo heel groot, maar er passen volgens mij wel genoeg mensen in om een klein feestje te houden.

Daarbij is het helemaal omringt met ramen zodat je wel het gevoel hebt dat je buiten zit. Het uitzicht op de tuin vol met planten en bloemen is dan ook niet slecht.

Als je voor het huis staat, zou je niet denken dat dit er allemaal in verscholen zit.

'Wij gaan zwemmen,' zegt Remon vervolgens en ik slik.

'W-wat?' vraag ik.

'Geen paniek. We gaan niet écht zwemmen,' zegt hij en hij trekt me verder naar de andere kant, maar we blijven langs het zwembad afwandelden.

Het lijkt wel alsof het water me roept en mijn naam fluistert.

De druppels willen mijn kleren omhelzen, doorweken, van me stelen, hoe absurd het ook klinkt.

Uiteindelijk neemt Remon me mee naar een beige hoes die hij los trekt en voorzichtig opplooit.

Er komt een jacuzzi tevoorschijn waarvan de hitte van de kleine bubbels opstijgt en meteen voel ik me opwarmen, al weet ik niet zeker of het door Remon komt die mijn hand nog vasthoud of de klamme lucht.

Vervolgens begint hij zijn kleren uit te trekken waardoor ik een beetje in paniek sla en mezelf zo klein mogelijk probeer te maken.

Remon merkt niet dat ik niks doe totdat hij enkel zijn onderbroek aanheeft en op het eerste trapje gaat staan zodat zijn enkels in het water staan.

Hij kijkt me aan met zijn heldere grijze ogen en ik bezwijk bijna onder zijn blik die hij me geeft.

'Thobin,' zegt hij zacht en ik voel mijn adem stokken wanneer hij mijn naam op die manier zegt.

'Ja,' zeg ik zacht en hij komt het water uit en neemt mijn handen in de zijne.

'Wil je het niet? Het is de jacuzzi. Ik zorg er persoonlijk voor dat je niet verdrinkt. Óf dat je kleren nat worden,' zegt hij en zijn stem klinkt zo rustgevend en vertrouwd dat ik mijn angsten doorslik.

'Ik wil het wel,' zeg ik, mijn stem amper gefluister. 'Ik weet alleen niet of ik durf.'

'Dat is oké,' zegt hij en hij gaat op de rand van de jacuzzi zitten zodat zijn benen in het warme water wiebelen.