One shots bxb

Mijn hitte, mijn balans I

De jongen in mijn kamer heeft een koffer in zijn ene hand en nog een tas in de andere.

Zijn grote, blauwe ogen kijken de kamer rond en ik weet zeker dat hij de verschroeide pennen en papieren opmerkt, maar hij zegt niets.

'Iets kwijt?' vraag ik en de jongen draait zich met een ruk naar me om.

'O,' zegt hij, maar herstelt dan. 'Nee, dit is mijn kamer. Ik ben nieuw hier.'

'Dan heb je de verkeerde kamer,' zeg ik.

'Kamer 45? Dat is hier toch?' vraagt hij.

'Shit,' vloek ik onder mijn adem door en hij kijkt me vreemd aan, maar ik antwoord niet.

De handdoek rond mijn middel laat ik op de grond vallen terwijl ik mijn kleren snel aantrek.

'Is er iets mis?' vraagt de jongen en ik kijk hem even aan waardoor ik de blos op zijn wangen opmerk wanneer ik mijn jeans over mijn heupen laat glijden.

Vervolgens trek ik een trui over mijn hoofd en storm de kamer uit.

===

'Shit, shit, shit,' vloek ik wanneer ik de kamer van de rector uitga en mijn lichaam al voel opwarmen met de hitte van paniek.

Ik ga terug naar mijn kamer waar de jongen zijn spullen uitpakt en de andere helft van de kast in beslag neemt.

'O, je bent er weer. Ik heb je kleren een beetje opgeschoven, hopelijk vind je dat niet e-

'Je kan hier niet slapen,' onderbreek ik hem ruw waardoor hij meteen zijn mond houdt en me aankijkt.

'Waarom niet?' vraagt hij, zijn stem zacht en misschien een beetje gekwetst.

'Het gaat niet,' zeg ik. 'Mensen vertrouwen me niet en dat zou jij ook niet moeten doen.'

'Bedoel je dat je me in mijn slaap gaat vermoorden?' vraagt hij, zijn stem nu speels.

'Zoiets,' mompel ik.

'Je bent een pyromaan, geen moordenaar,' zegt hij en hij gaat verder met zijn spullen uit te pakken.

Ik staar hem even aan en volgens mij kan hij mijn ogen voelen vermits die vreemde blos weer verschijnt.

'Ik zie de verschroeide dingen wel,' zegt hij zacht waardoor ik met mijn rechterhand naar mijn hoofd grijp en ik his wanneer mijn handen veel te warm aanvoelen.

Ik probeer mijn adem onder controle te houden en de hitte niet naar mijn hoofd te laten stijgen.

'Luister, je kan hier echt niet slapen,' zeg ik waardoor hij zich naar me omdraait en me met zijn grote ogen aankijkt.

'Waar moet ik dan slapen? In de gang?' vraagt hij, een beetje verbluft.

'Goed voorstel,' zeg ik, maar hij schudt zijn hoofd.

'Kan je niet op zijn minst even vriendelijk doen tegen me? Wie weet wat ik heb meegemaakt,' voegt hij er zachtjes aantoe.

'Iedereen heeft hier iets meegemaakt. Ja, ik ben een pyromaan, maar sommige hebben wel wat ergers op hun kerfstok staan,' zeg ik een beetje bot. 'Met vriendelijkheid zal je hier geen vrienden maken.'

'Ik hoef ook geen vrienden, ik ben hier toch zo weer weg.'

'Dat denken we allemaal,' zeg ik voordat ik weer de kamer uitga en ik hoor nog een kleine zucht.

===

Als die jongen niet uit de kamer wilt gaan, zal ik een oplossing moeten zoeken voor mijn probleem en ik heb ontzettend veel geluk dat onze school voor probleemgevallen wel een zwembad heeft voor verkoeling.