Comeback of the Abandoned Wife [BL Novel]

72- Wu Kardeşlerin Sonu

Wu Ruo, sınıftan çıktıktan hemen sonra arabaya bindi. Araba, Hei konağına dönerken aniden durdu.

Arabayı süren Shijiu, Wu Ruo'ya, "Leydim, Wu Da ve Wu Xiao'yu gördüm." dedi.

Wu Ruo bir an için kim olduklarını hatırlayamadı. Dışarıdan bir ses geldiğini duyana kadar aklı başına geldi, perdeyi açtı ve dışarıya baktı.

Wu Da ve Wu Xiao, dükkan sahibi tarafından bir restorandan atılıyordu.
Dükkan sahibi, restorana geri dönmeye çalışan Wu Xiao'ya karşı bir süpürge tuttu,

"Çekip gidin! Kovuldunuz!"

"Gitmemizi istiyorsan tamam ama bir şartla." dedi Wu Da öfkeyle, "Bizim on günlük maaşımızı ödemek zorundasın."

Wu Zhu tarafından yakalanınca, Wu Yu' ya borçlanmışlardı. Çalışmak için Wu ailesine geri dönmeye cesaretleri yoktu. Bu nedenle, ailelerini desteklemek için dışarıda başka işler bulmak zorunda kaldılar.

"Ücretlerden bahsetmeye nasıl cüret edersin?" Dükkâncı daha da öfkelendi: "Burada çalıştığınız on gündür, bir yığın tabak, kase ve diğer takımları kırdınız. Korkunç garsonlarsınız. Sadece bulaşıkları düşürmekle kalmayıp, aynı zamanda müşterileri de rahatsız ettiniz. Sizden kaybımı telafi etmenizi istemeyecek kadar kibarım. Ama size maaş ödememi isteyeceğinizi beklemiyordum. Yazıklar olsun size!"

Süpürgeyi onlara fırlattı, "Siktirip gidin! Aksi takdirde şerifi arayacağım. Tabak takımımın parasını ödemek zorunda kalacaksınız."

Para ödeme sözlerini duyunca Wu Da adama tükürdü ve Wu Xiao ile birlikte ayrıldı.

Dükkan sahibi tükürerek bağırdı, "Piç kuruları!"

Kardeşler uzaklaşırken Shiyuan, Wu Ruo'ya fısıldadı, "Son zamanlarda zor zamanlar geçiriyorlar."

Eşleri Liu Xiaoru ve Chen Xi'er, abilerle evlendikten sonra tüm birikimlerini harcamaya ikna olmuş tatlı ve sevecen eşler gibi davrandılar. Ondan sonra, ara ara ve ardından daha sık, en sonunda her gün kavga etmeye başladılar. Kardeşleri en çok rahatsız eden ev işlerine ek olarak, geçen her günün daha da acılı ve sancılı oluşuydu.

Wu Ruo alay ederek iç geçirdi.

Wu Da ve Wu Xiao, 12-13 yaşından beri ona hizmet etmişlerdi. Ruo onları onurlandırmak için onlara Wu soyadı verilmesini sağlamıştı. Wu Ruo'yu beklemek dışında, emek harcanacak işleri yapmak zorunda bile değildiler. Diğer hizmetçiler onlar için çamaşır yıkamıştı. Onları parmakla göstermeyecek kimse yoktu. Temelde on yıldan fazla bir süre bir efendi gibi yaşadılar. Bir restoranda masalarda beklemeye ve müşteriler tarafından bok gibi muamele görmeye nasıl tahammül edebilirlerdi!

"Leydim, onları takip edelim mi?"

Wu Ruo hafifçe söyledi, "Gerek yok. Güzel hayatları çoktan sona erdi."

Shiyuan arabayı çalıştırdı ve gittiler.
Wu kardeşler o kadar sinirliydiler ki Wu Ruo, Siyuan ve diğer insanların onlara baktıklarını bile fark etmediler.

Eve dönerken yaşlı bir kadın yanlarına geldi ve "Karılarınız haddini aştı." diye söylendi, "Bu sabah onlara ağabeyinin nişan hediyelerine ve kız kardeşinin çeyizine ihtiyacım olduğunu söyledim. Bana paralarının olmadığını söylediler. Aylık harçlığıma ihtiyacım var dedim, para yok dediler. Ben onların gözünde hala kayınvalide miyim?"

Wu Da ve Wu Xiao daha da öfkeliydi çünkü sadece işlerini kaybetmekle kalmadılar, aynı zamanda anneleri de bu tür bir tavırla onlardan para istiyordu.

Müstakbel kayınpederlerini etkilemek için birikimlerinin çoğunu düğüne, karıları için nişan hediyelerine, kalanını da düğün töreni ve mücevherler de dahil olmak üzere harcamışlardı. Şimdi ellerinde pek bir şey kalmamıştı.