Comeback of the Abandoned Wife [BL Novel]

97-Wu Chenliu

Hei Xuanyi, Wu Ruo'nun kafası yaralı bir köpek yavrusu gibi aşağı sarkarken Wu Ruo'nun duygularını incittiğini fark etti. Onu kollarına aldı ve teselli etti, "Ben farklıyım. Sahip olduğum manevi gücün çoğu büyük büyükbabamdan miras. Bu, kısa sürede dokuzuncu seviyeye yükselmemi sağladı."

Wu Ruo, Hei Xuanyi'nin ona kendi mahremiyetinden bahsetmesine şaşırdı, "Ne? Büyük büyükbaban tüm gücünü sana mı verdi? Bir anda bu kadar güçle aşırı yükleme yapmış olmadınız mı?"

Eğer birisi, tek seferde birkaç kez Yüce Ruh İksiri alabilseydi, bedeni aşırı güç alımı nedeniyle patlardı. Bu, tek seferde yalnızca bir kez iksir hapı alabileceğiniz ve bir sonrakini birkaç ay sonra alabileceğiniz anlamına gelirdi. Ve arada kalan vakitte xiulian uygulamanızı çok iyi yapmak zorundaydınız. Çünkü ruhsal gücünüz bir seviye yukarıda olsa bile, bu, efsunda ustalaşmakta iyi olduğunuz anlamına gelmiyordu. Bu, aynı ruhsal güç seviyesindeki uygulayıcıların güçlerini kullanırken genellikle farklı hakimiyette olduklarını da açıklıyordu.

"Fiziksel durumum özel, sorun olmadı."

Wu Ruo sordu, "Büyük büyükbaban sana gücünü verdiğinde hangi seviyedeydi?"

"Dokuz."

"Eğer dokuz seviyesindeyse, artı kendi gücün de eklenince, sen dokuzdan fazla olmalısın, haksız mıyım? Yani onuncu seviye! Ama kimsenin o dereceye ulaşabileceğini hiç duymadım."

Wu Ruo'nun dokuzuncu seviye hakkında da hiçbir fikri yoktu çünkü o seviyede biriyle hiç tanışmamıştı.

Hei Xuanyi açıkladı.

"On yok. Dokuza ulaştığımda, klanımın nihai becerilerinin gücünü en üst düzeye çıkarıp daha fazla güç depolamak için, manevi kanallarımı genişletmem gerekiyordu. Örneğin, All Ghosts Out at Night gibi! Gaoling kasabasında bu yeteneğe tanık oldun. Yetersiz güç nedeniyle uygulama o kadar mükemmel değildi. Gerçek All Ghosts Out at Night çok daha zorludur. En iyi hayaletleri çağırmak için muazzam bir güç gerektirir."

"....."

Wu Ruo sessizleşti ve sadece ona baktı.

Hei Xuanyi'nin kafası karışmıştı, "Neler oluyor?"

"Sen..."

"Evet?"

"Benimle daha önce hiç bu kadar açık konuşmamıştın." dedi Wu Ruo.

Son hayatında onunla bu kadar konuşabilseydi, aralarındaki şeyler daha kolay olurdu.

Hei Xuanyi "....."

Çok konuşmadığı doğruydu. Ama bu açık konuşmayı reddettiği anlamına da gelmiyordu. Küçüklüğünden bu yana etrafında onunla konuşan çok az insan olmuştu. Zamanla sessizliğe alışmıştı.(Üzdü)

"Gelecekte seninle daha fazla konuşacağım."

Bu sözler hiç de önemli bir şey değildi ama Wu Ruo'nun kalbini çok sıkıştırdı. Acı o kadar açıktı ki Hei Xuanyi'ye sıkıca sarıldı. Evet, bunu yaptı. Yüzünü Hei Xuanyi'nin omzuna gömdü ve ona ait olan kokuyu içine çekti.
Hei Xuanyi boynunda soğuk bir ıslaklık hissediyor gibiydi. Ağlıyor muydu?

Kafası karıştı ve panikledi. Ne yapacağını bulmaya çalışırken Wu Ruo boğuk bir sesle, "Hareket etme." dedi, "Bana bakma ve bana bir şey sorma."

Birdenbire neden bu kadar üzgün hissettiğini kendisi bile anlayamıyordu.

Hei Xuanyi "....."

Uzun bir süre sonra, Wu Ruo'nun nefesinin sakinleşip gevşediğini hissedebiliyordu.