Comeback of the Abandoned Wife [BL Novel]

179- Çok Sıcak

Akşam yemeğinden sonra Wu Ruo, Ruan Zhizheng'i görmek için ahşap kulübeye gitti.

Ruan Zhizheng, Ruan Sheng ve Ruan Ying, Wu Ruo'yu görünce yüksek sesle homurdandılar.

Wu Ruo yemek kutusunu önlerine koydu, "Aç mısınız? Bir ısırık almak ister misiniz?”

Ruan Zhizheng ve diğer ikisi göz göze geldiler ve başlarını onaylayarak salladılar. Çünkü Wu Ruo'nun eski günlerin hatırına onlara iyi davrandığını varsaydılar.

Wu Ruo, bir gardiyanın onun için çektiği sandalyeye oturdu. Sonra muhafıza kapağı açmasını işaret etti.  Birden odanın içi yemeğin aromasıyla doldu.

Ruan Zhizheng bir anda salyasının akmasına engel olamadı.

Ruan Sheng, Wu Ruo'ya çenesini kaldırarak baktı ve Wu Ruo'ya ağızlarına tıkanmış olan bezi çıkarmasını önerdi, "Umm...Ummm..."

Muhafız Wu Ruo'ya baktı.

Wu Ruo başını salladı.

Gardiyan ağızlarındaki bezi çıkardı.

Ruan Zhizheng içinden alay etti. Wu Ruo hala eskisi gibi yumuşak kalpliydi.  Wu Ruo, onu öldüreceğini bildikten sonra bile ona yiyecek gönderecek kadar çok nazikti.

Ruan Ying gülümsedi ve yalvardı, "Edendi Wu Ruo, bizi çözebilir misin?"

Gardiyan yüzüne şak diye tokat attı, "Leydim size güzel yemekler hazırlattı.  Ve sen hala çok konuşuyorsun. Eğer yemek istemiyorsanız, ben yerinize yerim.”

Ruan Sheng öfkeyle söyledi, "Leydinle konuşuyoruz. Sen bir gardiyansın.  Konuşmak senin vazifen değil." 

Gardiyan öfkelendi ve Ruan Sheng'i sertçe tekmeledi, "Evet, ben bir gardiyanım. Sen de bu adamın gardiyanısın."

Ruan Sheng acı yüzünden vücudunu kıvırdı.

Wu Ruo'yu uzun yıllardır tanıyorlardı, Wu Ruo'nun adamları onlara ilk kez bu kadar kötü davranıyordu.

Gardiyan çok sert olduğu için Ruan Ying fazla bir şey istemeye cesaret edemedi, "Yemeği yiyeceğiz. Bizi çözmenize gerek yok."

Vücudunun üst kısmını bükerek öne doğru eğildi ve kutudaki yiyeceği kuduz bir köpek gibi kemirdi.

Ruan Sheng tükürüğünü yuttu. Gün boyu hiçbir şey yemediği için çok acıkmıştı. Canı yemek istediğinden midesi gurulduyordu.  Ama bir köpek gibi yemeyi de reddetti.

Ruan Zhizheng, Wu Ruo'ya kırmızı gözlerle baktı, "Wu Ruo, bununla ne demek istiyorsun? Bize yemek getirdin ama bizi çözmüyorsun. Köpek gibi yememizi mi istiyorsun? Sana söylüyorum. Bunu hiç düşünme bile!"

Wu Ruo, "Bir mahkum olarak, bir seçeneğiniz olduğunu düşünüyor musunuz? Yemek hemen önünüzde.  Yiyip yememek size kalmış. Ya da açlıktan ölmeyi seçebilirsiniz. Unutma.  Kararını vermek için sadece on dakika zamanınız var. Çünkü yeseniz de yemeseniz de ben yiyeceği alacağım.”

Ruan Sheng yemeğin önünde salyalarının akmasına engel olamıyordu.

Ruan Ying yemek yerken konuştu.
"Acele edin! Çok geç olmadan yiyin." 

Ruan Sheng bir an tereddüt etti ve ardından Ruan Ying'i kenara itti. Yemek için eğildi. Onlar zaten sadece onur ya da gurura ihtiyaç duymayan gardiyanlardı.

Wu Ruo onların hareketlerine alayla baktı. Son yaşamlarında, Ruan Ying ve Ruan Sheng, o ne kadar yalvarsa da gözleri önünde annesine tecavüz etmişlerdi. Şimdi yalvarma sırası onlardaydı.