Boşanmak Şartı

Bölüm 80

Rosena'nın yüzünü görünce gözlerini kocaman açtı. Neden burada olduğunu soruyor gibiydi.

Rosena hareketsiz durdu ve gözlerini yakaladı.

Rosena'yı görmeyen soylular birer birer kaçarlar ve o da hemen Yerhan'ın yanına yaklaşır.

Rosena insanlar tarafından ezilip tökezleyecekken Yerhan aceleyle yanına geldi.

Gözleri sanki yakında kırılacak bir cam heykelciğe bakıyormuş gibi endişeliydi.

Yerhan hemen soyluların arasına gömülen Rosena'yı yönetti.

Birçok kişi Rosena'yı görünce yürümeyi bıraktı.

Ama bakışları ikilinin sözünü hiç kesmedi.

"...Rosena."

Yerhan dikkatle Rosena'yı aradı. Ancak Rosena cevap vermek yerine sormak istediğini söyledi.

"Neden bana söylemedin?"

Rosena yüzü buruşarak sordu.

Başkalarının davası olduğunu ona neden duyurduğu konusunda kırgınlık vardı.

Yerhan bir an sessiz kaldı, sonra sessizce Rosena'ya baktı.

"Çünkü bunun seninle hiçbir ilgisi yok."

"Bunu nasıl söylersin...!"

Sesi otomatik olarak yükseldi.

Duruşma boyunca hissettiğim nahoş ve sinir bozucu duygular şu anda patlak vermiş gibiydi.

"Bunun olacağını bildiğin için mi beni uzaklaştırdın?"

Rosena artık sakin bir şekilde iletişim kuramıyordu.

Artık sürgüne gönderildiğine göre aklı başında kalmak zordu.

"Yani... bu yüzden senden boşanmamı istedin."

Rosena'nın sesi giderek küçüldü.

Ağzından 'boşanma' kelimesi çıkar çıkmaz bu kelime dikene dönüştü, dilini ve dudaklarını deldi.

Yerhan hâlâ Rosena'nın yüzüne bakıyordu.

Dikkatli bir bakıştı ama çok geçmeden tüm duygularını bir kenara bırakıp başını salladı.

"Hayır değil."

"O halde neden bana söylemedin? Beni aptal yerine koymak mı istedin?"

Sakinleşmek istedi ama başaramadı.

Rosena'nın oldukça yoğun sorusunun aksine Yerhan sakin bir şekilde ağzını açtı.

"Bunu söylememe gerek yok."

Onun yanıtı üzerine Rosena tüm sözlerini kaybetti. Her an gücünü kaybedip düşecekmiş gibi hissediyordu.

Rosena'yı hayal kırıklığı ve zonklayan bir öfke sardı. Kumdan kale gibi olan güven tek dalgada çöktü.

Rosena Yerhan'a baktı ve yavaşça arkasına döndü.

Bunun onun endişelenmesini istemediği için olduğunu söyleseydi bu kadar hayal kırıklığına uğramazdı.

Yerhan Rosena'yı yakalayamadı. Sadece Rosena'nın sanki ayakları oraya sıkışmış gibi kendisinden uzaklaşan figürüne baktı.

"Ekselânsları."

Ibella aceleyle Rosena'yı aradı.

Rosena, Ibella'yı fark etmeden mırıldandı.

"Üzgünüm. Saraya geri dönmem gerekiyor..."