Boşanmak Şartı

Bölüm 20

Objektif olarak bakıldığında, sanki bir fotoğraftan fırlamış gibi güzel ve herkesten daha normal.

Nerede yanlış gittiğini bilmiyordu ama söylenti garip bir şekilde yayılmış gibi görünüyordu.

"Anlıyorum."

Yerhan, Rosena'nın sakin cevabı karşısında yavaşça gözlerini kırpıştırdı.

Ona başka sorusu olup olmadığını sorar gibi baktı.

Ancak Rosena sormaya tereddüt etti.

'İnsanlar senin bir deli olduğunu söylüyor, bunu biliyor musun?' Bunu ona soramazdı.

Rosena tekrar bir adım attı.

Ay ışığında yürümek o kadar da kötü değildi.

Serin bir rüzgâr esiyordu ve rüzgâra karşı savrulan çalıların sesi duyuluyordu.

Gözlerini kapattı, aklına yankı ormanına girdiği sahne geldi.

Rüzgârın yaprakları okşayarak çıkardığı ses ve serin havanın tene dokunuşu o zamanki gibiydi.

Rosena tek kelime etmeden ileri doğru yürürken, onu takip eden Yerhan dimdik durarak ona seslendi.

"Rosena."

Önde yürüyen Rosena başını çevirdi.

"Nasıldın..."

Daha önce ona adını hiç söylememişti.

Yedi yıl önce Yerhan'a verdiği isim takma addı.

"......"

Yerhan hafifçe dudaklarını ısırdı.

Onun adını doğal bir şekilde söylediğini fark etmiş gibiydi.

"...Kraliyet ailesine evlilikten bahsettiğimde öğrendim."

Rosena onun cevabına ikna edici bir şekilde başını salladı.

Prens aniden bir çocuk ve bir kadını geri getirdi ve imparatorluk ailesinin bir soruşturma başlatacağı açıktı.

Kökeni bilinmeyen bir kadınla evlenmesine izin veremezlerdi.

Yerhan dikkatle Rosena'ya baktı ve sordu.

"Adınızı resmi olarak alabilir miyim lütfen?"

Rosena bir an tereddüt etti. Bu garipti çünkü ailesinin adının altında yaşamayalı yıllar olmuştu.

Üstelik Rosena Astania'da bile tek başına adıyla yaşıyordu.

Rosena fısıldadı, neredeyse rüzgâra kapılmıştı.

"Rosena Estarot."

"...Rosena."

Duygularını bastırarak onun adını seslendi.

Yerhan'ın gözleri hafifçe kıvrılmıştı.

Onu ilk kez bu kadar mutlu görüyordu.

Küçük, hafif ama hoş bir gülümsemeydi bu.

Bir an ona boş boş bakan Rosena, birden geçmişteki Yerhan'ı hatırladı.

O zamanlar evcilleştirilmemiş bir canavardıysa da, şimdi görünüşe göre bir kraliyet gibi onurluydu.

Kibar ses tonu oldukça farklıydı. Ancak Rosena onun o zaman ve şimdi de aynı olduğunu düşünüyordu.

Her şey değişse bile Rosena'ya bakan gözler değişmemişti.