Boşanmak Şartı

Yan Hikaye Bölüm 13

"Yerhan mı?"

Rosena irkildi ve yüzünü pencereye yaklaştırdı. Dikkatli bakınca onun gerçekten Yerhan olduğunu fark etti.

"Arabayı durdurun lütfen!"

Rosena acilen arabanın durdurulmasını istedi.

Araba yol kenarında durduğunda Rosena hemen kapıyı açıp dışarı koştu.

"Yerhan!"

Bağırış yüksek değildi ama uzakta olan Yerhan hemen durdu. Sonra yavaşça kafasını çevirdi.

Yerhan'ın yüzü titreyen ışıkta bembeyazdı.

"Rosena...!"

Yerhan aceleyle Rosena'ya doğru koştu. Attan aşağı yuvarlanıp diz çökmeye çalıştığında Rosena şaşırdı ve şaşırdı.

"Sorun nedir?"

"Rosena, yanılmışım."

Rosena'nın gözleri onun özrü üzerine genişledi.

Yerhan çaresiz bir yüzle Rosena'nın omuzlarını tuttu.

"Bütün hediyeleri iade edeceğim, o yüzden... lütfen gitme."

"Ne?"

Şaşkınlık içinde duran Rosena sordu. 

"Şimdi neler oluyor?"

"...Astania'ya gitmeyi planlamıyor muydun?"

"Ne?"

Rosena'nın ağzı cevabı karşısında genişledi.

"Hayır, nasıl böyle bir tahminde bulundun..."

"...Mektubu masanın üzerinde gördüm."

Yerhan, baktığına pişman olduğunu belirterek başını eğdi.

Rosena bir an için söyleyecek söz bulamayacak durumdaydı. Belli ki Astania'ya gönderilmek üzere bir cevap yazıyordu.

Markiz Elişa'ya yazmayı denedi ve bu yıl Astania'yı ziyaret edip edemeyeceğini sorduğu için gidemeyeceğini söyledi.

Anlaşılan Yerhan mektubun sadece bir kısmını görmüş ve yanlış anlamış.

Rosena gülümsemesini yuttu.

"Kızdığımı ve Astania'ya gittiğimi mi sandın?"

Yerhan cevap vermedi.

Onun sessizliği olumluydu ve Rosena hafif iç çekişini yuttu.

Rosena geçmişte Yerhan'dan boşanıp Astania'ya dönmeyi planlamıştı.

Yerhan'dan Astania'yla haberleştiğini gizlediği için yeterince tedirgin olabiliyordu.

Birden aklıma eski bir anı geldi. 

Bir süreliğine dışarı çıktığında, bir gün Yerhan onu bulmak için dışarı fırladı.

Onun, Rosena'yı örtmek için bir şemsiye tutarak yağmurda ortalıkta dolaştığı görüntüsü gözlerinin önünde titreşti.

Bir düşününce, hep onu bulmaya geliyordu.

"Hiçbir yere gitmiyorum. Sen olmadan nereye gideceğim?"

Rosena kollarını uzatıp Yerhan'a sarıldı.

Yerhan sessizce Rosena'ya kollarıyla sarıldı. 

Belki de Rosena'nın sözleriyle rahatlayan adamın sert omuzları gevşedi.

Onu sıkıca tutan Rosena fısıldadı.

"Üzgünüm. Bugünkü hata benimdi."

Rosena'nın özrü üzerine Yerhan yavaşça başını kaldırdı. Onunla buluşan mavi gözler biraz titredi.