Boşanmak Şartı

Yan Hikaye Bölüm 22

Yerhan Yazlık Saray'a vardığında attan iner inmez paltosunun içini kontrol etti. Sabah rüzgarından ıslanan ceketin içinde iki şişe reçel sağlam kalmıştı.

Reçeli elinde tutarak dikkatlice hareket etti.

Herkes uyurken Yaz Sarayı sessiz ve karanlıktı.

Yatak odasının önünde duran Yerhan, kapının çatlaklarından ışığın sızdığını fark etti.

Geç oldu, ışıkları kapatmadan uyuya mı kaldı?

Rosena'yı uyandırmamak için kapıyı sessizce açtı.

Gıcırtı, kapının hafif çığlığı boşluğu doldurdu ve Yerhan içeri girmeye çalışırken duraksadı. Bunun nedeni Rosena'nın kapının yanındaki sandalyeye yaslanarak uyuyakalmasıydı.

Rahat yatağı uzaktayken, rahatsız bir sandalyede uyukladı.

Yerhan sanki hareket etmeyi unutmuş gibi bir süre duraksadı.

O huzurlu yüz çok güzeldi. Göğsünün bir tarafı sanki doluymuş gibi sertleşti. Kalbindeki karıncalanma hissi ağzının köşelerine kadar yayıldı.

Hafifçe gülümseyen Yerhan bu anın sonsuza kadar sürmesini umuyordu.

Yerhan uzun süre Rosena'ya baktı ve sonunda gözlerini açtı.

"Sen buradasın?"

"...Evet."

Geç cevap veren Yerhan öksürerek sordu.

"Neden rahat uyuyamadın?"

"Senin için bekliyordum."

Rosena uykulu gözlerini ovuşturdu ve hafifçe gülümsedi.

Yerhan, Rosena'ya sarılma isteğini hemen engelledi.

Rüzgârdan dolayı vücudu soğuktu. Bu soğuğu Rosena'yla paylaşamazdı.

Yerhan tereddüt ederken Rosena koltuğundan kalktı ve ona ilk sarılan kişi oldu.

Sanki Yerhan'ın düşüncelerini biliyormuş gibi sabah havasından dolayı soğuk olan başını okşadı.

Eastart'a gittiğini duydum. Herhalde çok zor olmuştur."

Rosena üzüldüğünde Yerhan başını salladı.

"Bu evin önünde yürüyüşe çıkma mesafesi kadar. Bilmiyor musun? Haylor'la sık sık gidip geldim."

Rosena bu kurnaz cevap karşısında hafifçe gülümsedi.

Rosena'ya sarılan Yerhan, onu yatağına oturttu. Daha sonra ceketini çıkarıp sordu.

"Şimdi yemek ister misin?"

"Evet."

Rosena başını salladı. Kendisi oraya giden Yerhan'ın emeğini boşa harcamak istemiyordu çünkü bir an önce karnını doyurmak istiyordu.

"......"

Yerhan iki şişe reçeli masanın üzerine koydu ve bir an sessiz kaldı.

Böyle bakınca çok perişan oldu.

Rosena çiğ meyve dedi ama onun yerine reçel getirdi.

"Çiğ meyveyi almak istedim."

Yerhan mırıldanarak başını eğdi.

"Senin önünde blöf yapıyordum... ama bugün çok beceriksiz olduğumu fark ettim."

Yerhan kendini suçlayınca Rosena uzanıp ellerini onun soğuk arka eline sardı.