Boşanmak Şartı

Bölüm 52

Ellerini yıkamak için mağazadan çıkan Rosena, suyu silkeleyerek ellerini mendille sildi.

"Gürültülü."

Bir süre önce gürültülü olduğunu düşünüyordu ama şimdi dışarıdan sesler duyulabiliyordu.

Rosena içini çekti. Paralı askerlerin tavırları hoş değildi ama hiçbir önlem alınamadı.

Daha çok Illian'a zarar vermeleri ihtimaline karşı.

Yerhan'la yeniden bir araya geldikleri gün iri adamların Illian'ı attığını hâlâ net bir şekilde hatırlıyordu.

"Beklendiği gibi, hızlıca yemek yiyip yukarı çıkmaktan başka seçeneğimiz yok, değil mi?"

Rosena aceleyle mağazaya girdi. Mağaza boştu ve o bu kadar insanın nereye gittiğini bilmiyordu.

Bir süre etrafına bakan Rosena alnını daralttı. Bir şeylerin ters gittiğini düşünüyordu ama paralı askerlerin oturduğu masa boştu.

Zaten gittiler mi?

Rosena şaşkın bir yüzle orijinal yerine geri döndü.

".....?"

Rosena durdu. Yerhan olmadan sadece Illian koltukta tek başına oturuyordu.

Bana onun paralı askerler tarafından kaçırıldığını söyleme.

Rosena oturan Illian'a sordu.

"Illian, baban nerede?"

"Tuvalet, kaka yapmak istedi..."

"Böylece...?"

Rosena omuz silkti ve yanağını okşadı. Bir şeyden endişeleniyormuş gibi görünüyordu.

Rosena rahat bir nefes aldı ve oturdu. Çok geçmeden Yerhan mağazaya girdi.

Rosena onun biraz rahatlamış yüzüne baktı.

Tuvalete gitmek için acelesi olmalı....

"Rosena mı?"

Yerhan yoğun bir bakışla Rosena'yı aradı.

Rosena aceleyle başını çevirdi ve bir şeyler söylemeye çalıştı.

"Tuvalete gitmek için acelen varsa ilk sen gitmeliydin."

"...Tuvalet?"

Yerhan bakışlarını yavaşça Illian'a çevirdi.

Illian dilini çıkardı ve sadece Yerhan'ın görebilmesi için bunu çok kısa bir süre yaptı.

Rosena'ya ne söylediğini kabaca biliyor gibiydi.

Yerhan karşısına otururken dışarıdan tuhaf bir ses duydu.

Daha önce mağazanın içi gürültülüydü ama şimdi dışarısı gürültülüydü.

Rosena pencereden dışarı bakarken Yerhan tabağını uzattı.

"Soğumadan yiyin."

"Ah evet."

Rosena yemeğe döndüğünde Yerhan rahat bir nefes aldı.

Sadece takırtılarla kesilen sessiz bir yemek.

Rosena yavaş yavaş doydu ve sofra takımlarını bıraktı.

Daha sonra her iki adam da çatallarını ve bıçaklarını bıraktılar.

Rosena hafif şaşkın gözlerle ikisinin arasında gidip geliyordu.

"Neden daha fazla yemiyorsun..."