Boşanmak Şartı

Yan Hikaye Bölüm 21

Sıcak yazın sonunda ve sonbahara doğru, İmparatorluk Sarayı sanki kış gelmiş gibi çoktan donmuştu.

Çünkü Rosena'nın sabah bulantısı başlamıştı.

Bir aydır her zamanki iştahını koruyan Rosena, hamilelik haberini aldıktan sonra hiçbir şey yemedi.

Tatlı su bile acı ve şüpheli görünüyordu, bu yüzden sürekli midesi bulanıyordu.

Yerhan gergindi ve Rosena'ya her türlü yemeği teklif etti.

İmparatorluk Sarayı'nın aşçıları gece gündüz yemek pişirmek için çok çalıştı ama Rosena'nın vücudu bunların hepsini reddetti.

Bunun malzeme meselesi olup olmadığını merak eden Yerhan, imparatorluğun bütün üst kademelerine bir mektup gönderdi.

Türlerine göre en üstteki grubun sahip olduğu malzemeleri gönderecek bir mesaj içeriyordu.

Bundan sonra İmparatorluk Sarayı, Üstler tarafından gönderilen yiyeceklerle doldu. Ancak Rosena hiçbir şey yiyemiyordu, bu yüzden bir sonraki en iyi şey sulu mısır çorbasıydı.

Ancak bundan sonra bile defalarca kustu.

Rosena'nın cildi giderek kötüleşti ve Yerhan'ın yüzü daha da ölümcül bir hal aldı.

Bugün Rosena hiçbir şey yiyemediği için hasta gibi olan Yerhan yanına oturdu.

"Gerçekten yemek istediğin bir şey yok mu?"

"...Hiç iştahım yok."

Yerhan zayıf ses karşısında Rosena'nın elini sardı.

"Korkarım bu gidişle bayılacaksın."

Hamileydi ama kilo almak yerine kilo veriyordu.

Onun solgun tenini görmek onun yerine onun sabah bulantısına katlanmak istemesine neden oldu.

"Ben iyiyim, o yüzden bir şeyler yemelisin."

Yerhan, Rosena'yla birlikte yemek atlıyordu. Rosena bu konuda endişelendiğinde Yerhan başını salladı.

"Sen hiçbir şey yiyemezken ben nasıl yiyebilirim? Benim de iştahım yok."

Rosena hiçbir şey söyleyemedi. Bir kez daha yemek yemesini istese bile kaşığı tutacağını bile sanmıyordu.

"Illian'ım varken bu kadar da kötü değildi..."

O zamanlar sabah bulantısı o kadar da kötü değildi, bu yüzden yanlışlıkla tekneden dolayı deniz tuttuğunu sandı. Şu anda yaşadığı sabah bulantısı daha da şiddetliydi.

Rosena vücudunu dinlendirmeye çalıştı. Bunun üzerine Yerhan hemen ona sarılıp vücudunu tuttu.

"Bu arada, yakında bir toplantı olduğunu söylememiş miydin?"

"....Bu doğru."

"Herkes bekliyor. Devam etmek."

Yerhan işi erteledi ve gerçekten gitmek istemediğini gösteren bir yüz ifadesine büründü.

Rosena, Yerhan'ın kendisiyle birlikte yavaş yavaş solduğunu görünce acıyarak onun elinin üstüne dokundu.

"Toplantıdan döndüğünüzde... Hadi birlikte yemek yiyelim. Deneyeceğim."

'Denemek' kelimesinin bu kadar acı vereceğini bilmiyordu.

Yerhan başını eğdi.

"Hemen döneceğim."

Yerhan daha acı dolu bir ifade takındıktan sonra elinin tersini öptü ve oturduğu yerden kalktı.

***