Kışın başında Yerhan, Tiriad şövalyelerini yönetti ve kısa süreliğine İmparatorluk Sarayı'ndan ayrıldı.
Kuzeydeki yeni doğan canavarları bastırmak içindi.
Adam canavarların çoğunu hareket ettirmiş olmasına rağmen yenileri kontrolden çıkmıştı ve Yerhan'ın onlarla uğraşmaktan başka seçeneği yoktu.
Hamile eşini yalnız bırakmak Yerhan'ı oldukça rahatsız etmişti. Ancak canavarlarla yüzleşebilecek tek kişi oydu, bu yüzden kendi başına dışarı çıkmaktan başka seçeneği yoktu.
Yakında geri döneceğine söz verdi ve Rosena'nın her anını fotoğrafladıktan sonra kuzeye doğru yola çıktı.
İkili yaklaşık bir aydır ayrıydı.
Rosena ve Yerhan bu süre zarfında çok sayıda mektuplaştılar.
Günde bir mektup yazıyordu ama uzak olduğundan teslimatı biraz zaman alıyordu, dolayısıyla mektubu ancak bir hafta sonra alabildi.
Mektup onu ne kadar özlediğini ve görmek istediğini ifade eden sözlerle doluydu.
Yerhan bir süreliğine uzaktayken Illian akademiden döndü.
Illian, Rosena'nın karnına baktı ve uzun süre hiçbir şey söylemedi.
"Küçük kardeşim burada mı?"
Ve söylediği son şey buydu.
Rosena hafifçe başını sallarken Illian, ifadesini silmeden önce bir anlığına biraz sıkıntılı bir yüz ifadesiyle sordu.
"Kız mı, erkek mi?"
"Henüz bilmiyoruz."
Rosena'nın cevabına yanıt olarak Illian'ın yüzü ciddileşti. Ancak hoşuna gittiği için böyle olması gerektiği sonucuna vardı.
Yerhan yokken Rosena ve Illian neredeyse bütün gün birlikteydiler.
Sıcak çorba yediler, kitap okudular ya da ara sıra yeni inşa edilen serada oynamaya gittiler.
Sera, Yerhan tarafından lati ağaçları dikmek için yaptırılır ve küçük hayvanlar soğuktan kaçmak için oyun oynamaya gelirdi.
Huzurlu vakit geçirdikleri sırada gökten kar yağmaya başladı.
Kül gibi uçuşan kar bir anda birikti ve sonunda görkemli altın rengi çatıyı, kuru otları ve hatta yol kenarını kapladı.
Rengini kaybeden dünya bembeyazdı.
Karlı bir alana dönüşen İmparatorluk Sarayı'na sessiz bir sessizlik çöktü.
İmparatorluk Sarayı'nın tüm halkı dışarı çıkıp yoğun karda kalan yolu temizlemeye başladığında Rosena endişelendi.
Çünkü artık Yerhan'ın dönme vakti gelmişti.
Adam geri dönmediği için yolda bir şey olup olmadığını merak ederek ayaklarını yuvarlıyordu ama sonra dışarıda çok fazla gürültü vardı.
Atların çığlıkları ve çok sayıda insanın sesleri karları yarıp binanın içine ulaştı.
Rosena paltosunu giymeyi bile düşünmeden dışarı çıktı.
Karla kaplı Yerhan'ın atından indiği görüldü.
Siyah at, kardan dolayı neredeyse beyaz bir ata benziyordu.
"Yerhan!"
Rosena bağırdı ve Yerhan irkilip başını kaldırdı.
"...Rosena, neden..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Boşanmak Şartı
Genç Kız EdebiyatıKazara hayatını kurtardığı bir adamla geçirdiği anormal derecede ateşli bir gece. Tek bir günlük hata büyük bir getiriyle geri dönebilir. "Hamile misin." Her şeyi bırakıp saklanarak yaşayan ve çocuk yetiştiren Rosena. Yedi yıl sonra geri döndüğü İmp...
