|RADIODUST| 2 Krwawa miłość

69-Kara.

ANGEL:
Valentino rzucił mną na środek jego sypialni, a ja wypuściłem szlafrok, którym się zakrywałem.
Na chwilę straciłem równowagę.
-Val, o co Ci chodzi..?-Spytałem ostrożnie.
-Dlaczego Vox wrócił obity ze spotkania z Radiowym Demonem?-Zaczął do mnie podchodzić.
-Przecież Radiowy Demon zawsze z nim wygrywał...-Starałem się nie brzmieć na przestraszonego.
-Ale nie zawsze Ty jesteś w pobliżu...-Stanął przede mną.
-To przypadek.
-Przypadek?
-Chciał żebyśmy się pieprzyli...
-I dlaczego odmówiłeś?
On wie że kłamię...
-Ja...
Poczułem jak dym owija się wokół mojego gardła i ściska je, podduszając mnie.
Chwyciłem tę różową chmurę, próbując ją poluzować.
-V...Val...-Dławiłem się.
-Dlaczego mu odmówiłeś?-Zbliżył się i pogłaskał mnie po policzku.-Przecież słynny Angel Dust nie odmówiłby numerku!
Chwycił mnie za uda, ściskając, i przycisnął swoje biodra do moich.
-Prawda?-Drugą parą rąk ścisnął moje policzki, po których potoczyły się łzy.
Wciąż się dławiłem i czułem że zaraz zemdleję, jeśli nie zaczerpnę powietrza.
-Val..!-Wycharczałem, znowu próbując poluzować dym, dając do zrozumienia że się duszę.
-PRAWDA?-Ponowił pytanie, wbijając mi mocniej pazury w policzki.
-Ta...k...
W końcu dym rozpłynął się, a ja zacząłem łapczywie nabierać powietrza.
Chciałem się odsunąć, ale Szef ciągle trzymał mnie za uda. Co więcej, moje nadgarstki znowu spętał dym.
-Nie, proszę...-Popatrzyłem mu błagalnie w oczy, ale on się uśmiechnął i zaczął lizać moją szyję.
Skrzywiłem się, walcząc z odruchem wymiotnym.
-Szefie... Nagrania...-Próbowałem swoich sił.
Mogło mnie ruchać czterech typów na raz, każdy robiąc to boleśniej od poprzedniego tylko po to by pół Piekła mogło do tego zwalić, ale nie on..!
Alfons rzucił mną na łóżko i przywiązał dymem do jego ramy.
Szarpałem się, a Val rozłożył swoje skrzydła, ściągnął koszulkę i położył się na mnie.
-Nagrania mogą poczekać, Angie...-Wyszeptał mi do ucha i wgryzł się w moją szyję głęboko. Na tyle, bym poczuł krew, spływającą na pościel.
Wrzasnąłem.