|RADIODUST| 2 Krwawa miłość

39-On akceptuje mnie całego.

ANGEL:
Alastor przyglądał mi się, a ja nawet nie wiedziałem jak i od czego zacząć.
Wizja że miłość mojego życia mnie odtrąci również nie pomagała więc w moich oczach mimowolnie stanęły łzy.
Kreol dostrzegł je i podszedł bliżej.
-Darling...
-Po prostu... To trudne... Gdy tu przybyłem... Myślałem że nie przetrwam. Nie miałem nic, nie wiedziałem gdzie jestem i gdzie Ty jesteś. Chciałem Cię odnaleźć...
-Dlaczego tego nie zrobiłeś?
-Ja... Musiałem jakoś przetrwać pierwszą noc. Byłem zmęczony i głodny... Przystanąłem pod latarnią żeby pomyśleć i jakiś facet wziął mnie za dziwkę i...
-Skrzywdził Cię?
Wyczułem jego złość na możliwość tej sytuacji i zrobiło mi się jeszcze bardziej głupio że powinien złościć się na mnie, bo na wszystko się zgodziłem.
-Nie. Ja... Zgodziłem się na to...
Mężczyzna patrzył na mnie, niedowierzając, a jego uśmiech działał aż za dobrze. Nie miałem pojęcia co o mnie myśli.
-Przepraszam..!-Rozpłakałem się.-Potrzebowałem tych pieniędzy..! Bez nich bynie tu nie było..!
Demon przysunął mnie do siebie i objął delikatnie, uciszając.
-Potem Cię znalazłem. Ale widziałem jak się śmiejesz z innymi pracownikami stacji i dotarło do mnie że beze mnie jest Ci lepiej. I że tak powinno zostać, zwłaszcza że w tamtą noc uprawiałem seks za kasę...
-Nie będę szczęśliwy bez Ciebie. Nigdy.-Spojrzał mi w oczy.-Rozumiesz?
Przełknąłem ślinę.
-Ile czasu to jesteś?
-Zmarłem w 1947...
-Co się stało?
Zawahałem się, ale koniec końców się odezwałem.
-Przedawkowałem. To był złoty strzał... Ja... Ćpam, Al...
-Wiem, Anthony.
-C...co..?-Zrobiłem krok do tyłu.-Skąd..?
-Od mojego starego druha. Barman widzi wszystko.
-I nie przeszkadza Ci to?
-Gdy się poznaliśmy, irytowało mnie w Tobie wszystko, ale z czasem zapracowałeś sobie na moją sympatię i szacunek. To że masz problemy tego nie zmieni.
Stałem tak i na niego patrzyłem.
On akceptował mnie całego. Zupełnie jak za życia.
Podszedłem szybko, chwyciłem go za policzki i pocałowałem z miłością, zamykając oczy.