|RADIODUST| 2 Krwawa miłość

36-Porozmawiam z nim.

ALASTOR:
Stałem tak i patrzyłem na jego drzwi, słysząc zza nich szloch.
-Anthony, proszę...-Położyłem dłoń na drzwiach.
-Nie rozumiesz aluzji?-Warknął tak, że aż cofnąłem dłoń.
Westchnąłem i postanowiłem dać mu na chwilę spokój.
Spuściłem głowę i ruszyłem z powrotem na dół.
Nie wiedziałem że całą sytuację widziała właścicielka przybytku, wraz z partnerką.
Obie ulotniły się, a ja byłem zbyt zamyślony by usłyszeć oddalające się kroki.
Wróciłem na dół, a partnerki przyglądały mi się.
-Wybaczcie, moje drogie.-Powiedziałem, zakładając maskę na nowo.
-Nie sądziłam że się znacie. Angel nie wydawał się...
-Być w jego lidze?-Dokończyła Vagatha.
-Znaliśmy się jeszcze za życia, Darling.
-Och, rozumiem... Ale dalej chcesz nam pomagać?
-Tak, myślę że mógłbym zająć pokój niedaleko naszego gościa?-Zapytałem.
Partnerki spojrzały na siebie.
-Tak, myślę że tak.
-Cieszę się.-Rzuciłem i podszedłem do baru.-Huskuś?
-Co?-Spytał od niechcenia, a ja posłałem mu znaczące spojrzenie.-Nie wiedziałem że tu jest.
-Na pewno?-Uniosłem brew, a jedno z moich oczu zmieniło się w pokrętło radiowe.
-Nie patrz tak na mnie. Wiesz że bym Ci powiedział.
Milczałem.
-Co, żałujesz że sprzedałeś dla niego duszę?
-Oszukano mnie.
-I co z tego? Czy nasza krótka rozmowa na ziemi, była warta utraconej duszy?
-A czy Twoje uzależnienie od hazardu było warte Twoich problemów?-Odpowiedziałem pytaniem na pytanie, a Starzec wywrócił oczami.
-Weź z nim pogadaj.
-To dość ciekawa sugestia, zważywszy na to że on tego nie chce.
-Czemu?
-Skąd mam wiedzieć?-Zirytowałem się.
-Dobra, zwolnij. Pogadam z nim jak chcesz.
-Dziękuję, przyjacielu.
-Spoko.-Powiedział, przyglądając się jednemu trunkowi, który odkorkował.
Ja zaś wstałem ze stołka barowego i chciałem ruszyć w swoją stronę.
Coś mnie jednak powstrzymało.
-A, Husker...
Koci Demon uniósł brew.
-Nie mów mu o pakcie.
-Twoim czy moim.
-To nie jest trudne, przyjacielu.
-Wstydzisz się tego? Sam mówiłeś że Cię oszukała.
-Po prostu nie.-Powiedziałem zimno i odszedłem.