Let me take control {18+}

Hoofdstuk 2

Ik schrik wakker, ik pak mijn telefoon en kijk naar de tijd. Shit, verslapen! Ik spring uit mijn bed en ren snel naar beneden. Mijn moeder zit nog aan de keukentafel de krant te lezen. "Mam? Kun je me alsjeblieft naar school toe brengen? Ik kom anders te laat.." zeg ik wanhopig tegen der terwijl ik snel een ontbijtje maak. "Sorry lieverd ik moet over 5 minuten naar mijn werk, je zult snel moeten fietsen" antwoord ze.

Ik kijk mijn moeder geïrriteerd aan terwijl ik mijn brood naar binnen prop. Ik drink snel mijn glas leeg en ren weer naar boven. Ik trek snel wat kleren aan, doe mijn haar in een knot en ga mijn tanden poetsen. Make up gaat te lang duren dus dan maar een keer zonder de deur uit.

Na het tanden poetsen stop ik snel mijn boeken in m'n tas en ren ik weer naar beneden. Ik trek m'n jas en schoenen aan en ren daarna naar mijn fiets. Ik kijk op mijn horloge, kut nog 7 minuten en het is bijna een kwartier fietsen. Ik geef de moed nog niet op en fiets zo snel als ik kan.

Als ik het schoolterrein op fiets gaat net de eerste bel. Ik heb nog 5 minuten om mijn fiets weg te zetten, mijn jas in mijn locker te doen en naar de derde verdieping te gaan. Ik gooi mijn fiets neer en ren de school in. Het is druk in de school van alle leerlingen die naar hun les gaan. Ik probeer me tussen de mensenmassa heen te wurmen om naar mijn locker te gaan.

Als ik eindelijk bij mijn locker ben aangekomen, kom ik er achter dat ik mijn sleutels ben vergeten. Fijn dat kan er ook nog wel bij. Ik haast me naar de openbare kapstok en hang mijn jas op. Daarna trek ik een sprintje naar boven.

Als ik op de tweede verdieping ben, stoot ik door mijn haast tegen iemand aan. Door de harde klap val ik op de grond. Wauw, dit maakt mijn ochtend echt perfect.

"Gaat het?" vraagt een jongens stem terwijl ik een hand naar me uitgestoken krijg. Ik pak de hand vast en trek mezelf overeind. "Ja hoor, het gaat prima" antwoord ik ongemakkelijk terwijl ik mijn tas van de grond pak. Als ik weer recht op sta zie ik pas tegen wie ik was aangekomen. De jongen die me nog steeds lichtelijk bezorgt aankijkt is Jake Parker. Ik voel mijn wangen acuut rood worden en ik heb het opeens heel warm. "Kan het nog gênanter?" zeg ik zachtjes tegen mezelf.

"Nee ik denk het niet" lacht Jake. "Misschien de volgende keer wat beter uitkijken waar je loopt" zegt Jake gelijk daarna. "Ja sorry, ik had me verslapen en ik wilde niet te laat komen" ratel ik uit. "Dan zou ik maar snel zijn want je hebt nog maar 2 minuten" zei Jake en hij loopt zelf ook haastig weg als hij door heeft dat hij zelf ook bijna te laat gaat zijn.

Ik kom nog net op tijd aan in de les en ik ga snel zitten. Dit was echt één van de meest gênante momenten van mijn leven en dan raakt Jake freaking Parker daarbij betrokken. Nu heb ik mijn eerste gesprek met hem gehad, dan zie ik er ook nog is zo uit als vandaag en dan gebeurt er ook nog zoiets als dit. Niet dat ik me druk moet maken om wat Jake van me zou vinden, want zeg nou zelf, als of hij mij ziet staan. Maar dit hoeft nou ook weer niet te gebeuren. Ik weet niet eens waar ik me zo druk over zit te maken, maar het is blijkbaar genoeg om mijn aandacht niet bij deze les te houden.