Let me take control {18+}

Hoofdstuk 18

Pov Charlotte

Haal diep adem. Adem in..., en uit. We staan voor de deur van het huis van familie Parker. Ik dacht dat mijn zenuwen niet erger konden, tot dit moment. Door de zenuwen besefte ik me pas vrij laat hoe ongelooflijk groot huis het wel niet is waar ik nu voor sta. Een enorme oprit, met een bijna 3 meter hoge heg er omheen. Ik wist wel dat de familie Parker het niet slecht had als het om geld ging, maar dit had ik niet verwacht.

Mijn hart klopte zowat uit mijn keel als mijn moeder met het hendeltje, die op de voordeur bevestigd is, op de deur tikt. Een klein, lief uitziend vrouwtje doet de deur open en laat ons binnen. Ik denk een soort schoonmaakster of bediende dat zij is. Ze nam onze jassen aan en leidde ons verder naar Jake en zijn moeder.

"Wat fijn dat jullie er zijn, konden jullie het een beetje vinden?" zei Jake's moeder terwijl ze ons allebei 3 kussen op de wang gaf. "Zo'n huis valt niet snel te missen" antwoordt mijn moeder en ze begonnen te lachen. Het enige dat ik kon doen was de grote van het huis in me opnemen.

"Zullen we gelijk aan tafel gaan?" stelde ze voor met een uitnodigende arm richting de eettafel. We namen plaats aan de eettafel. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk toen de laatste plek aan tafel precies naast Jake was. Ik ging zitten en rook een ontzettend lekkere geur. Die geur kwam van Jake, damn wat ruikt hij lekker.

De vader van Jake was niet aanwezig. Net als mijn vader. De moeder van Jake vertelde dat zijn vader veel reisde voor zijn werk en weinig thuis was. En ook nu op zakenreis was. Mijn vader was simpelweg niet aanwezig omdat mijn moeder wilde bijkletsen met een oude vriendin zonder om de 5 minuten gestoord te worden door haar man die in hele andere dingen geïnteresseerd was dan wat ze de afgelopen jaren heeft gedaan.

Ik luisterde niet echt naar het gesprek die onze moeders hadden. Ik was meer bezig met netjes eten en niks onhandigs doen. Jake had zijn focus wel bij het gesprek, hij praatte gezellig met hun mee. Ik schrok toen ik opeens zijn knie tegen mijn knie aan voelde.

Ging dit perongelijk? Als dit perongelijk was, waarom haalt hij hem dan niet weg? Waarom denk ik hier überhaupt zo erg over na? Het is maar een knie touche.

Ik trok snel mijn been weg en deed als of er niks gebeurde. Ik at gewoon rustig door en probeerde me zo onopvallend mogelijk te maken, tot ik in het gesprek werd gevoegd. "Toch char?" zei mijn moeder. "Sorry wat?" antwoord ik met een nog half verdwaalde gedachten. Ik hoorde Jake zachtjes lachen naast mij, waarschijnlijk doordat ik echt geen benul heb van waar ze het over hebben en mijn reactie een beetje te nonchalant klonk.

"Dat vind je niet erg toch?" zegt mijn moeder. "Nee tuurlijk niet!" antwoordt Jake voordat ik iets kon zeggen. Terwijl hij dat zei legde hij zijn hand op mijn boven been. Ik probeerde zo geluidloos mogelijk naar adem te snakken. En ik heb nog steeds geen flauw idee waar ze het nou over hadden.

Inplaats van dat hij zijn hand weg haalde, begon hij met zijn duim over mijn been te wrijven. Ik was niet meer bezig met achter halen waar ze het over hadden, of het eten van mijn eten, alleen maar met die hand op mijn boven been die stukje bij beetje ietsje verder omhoog ging. Zijn hand raakte nu al de onder rand van mijn rokje.

Zijn hand liet een spoor van tintelingen achter. De huid onder zijn hand leek wel in brand te staan. Hij merkte wat die kleine aanraking met mij deed en inplaats van dat hij stopte, ging hij eigenwijs door. Onze moeders hadden niet eens door wat er gebeurde.

Toen hij halverwege mijn rokje was sprong ik overeind. "Uhm waar is de wc?" zei ik snel uit paniek. "Nou Charlotte! Kan dat niet even wachten?" zei mijn moeder, die zich duidelijk een beetje schaamde voor mij. "Oh nee joh maakt niet uit schat, aan het einde van de gang rechts" antwoordt de moeder van Jake vriendelijk.

Voordat ik weg liep keek ik Jake nog even snel aan met een knal rood hoofd. Hij keek me aan met een speelse lach op zijn gezicht. Hij ging weer verder met eten als of er niks was gebeurt. Alleen van zijn gezicht viel nog af te lezen dat hij genoot van mijn reactie.