Let me take control {18+}

Hoofdstuk 36

Ik kijk naast me op het nachtkastje en zie dat het toetje helemaal is gesmolten. Kut, helemaal vergeten... "Uhm ik heb een vervelende mededeling" zeg ik en ik kijk haar ernstig aan. "Wat?" vraagt ze bezorgt. "Ons toetje is gesmolten" zeg ik met een pruillipje en houd het bord voor ons neus. We schieten allebei in de lach en ik zet het bord weer weg. "Ik kan wel een nieuwe maken als je wilt" zeg ik. "Nee hoor hoeft niet, ik heb nu niet zo'n honger" zegt ze.

"Heb ik het nu wel weer een beetje goed gemaakt, is deze dag een beetje geslaagd?" vraag ik op een zielige toon. "Hmmm" zegt ze op een plagerige toon. "Wil je nog een ronde?" vraag ik en ik begin expres al een soort aan der te zitten. Gelijk zie ik de angst op der gezicht schieten. "Ik maak maar een grapje" lach ik en ze ontspant zich alweer. "Oké gelukkig want dat had ik echt even niet overleefd" antwoord ze. "Kijk wie er opeens een beetje praatjes krijgt" zeg ik en prik in der zij. Ze moet blozen en lachen tegelijk. "Wat een beetje bevrediging wel niet met iemand kan doen" zeg ik met een ondeugende blik. Ik wist dat die seks praat der heel erg ongemakkelijk en nerveus maakt. Precies wat ik wilde.

Pov Charlotte

Mijn God kan hij even kappen. Ik schaam me al genoeg over het feit wat hier gebeurt is, in zijn kamer. Dit is zeg maar allemaal heel erg nieuw voor mij. Ik ben serieus vorige week voor het eerst ontgroend! En nu dit allemaal...

"Zal ik je zo anders thuis brengen? Of wil je die andere film nog kijken?" vraagt hij en zijn blik zegt al genoeg. Straks gebeurt er weer van alles als we nog een film gaan kijken. Daar ben ik even niet ready voor. "Ja ik denk dat ik beter maar naar huis kan gaan, het is al laat" zeg ik. "Maar ik kan wel gewoon fietsend naar huis hoor" voeg ik eraan toe. "Nee joh laat mij je gewoon thuis brengen. Je fiets gooi ik wel achterop mijn pick up, komt goed. Ik laat je niet weer helemaal naar de andere kant van het dorp rijden. Al helemaal niet in het donker" zegt hij. "Ajoh zo ver is het niet, ik red me wel" antwoord ik. "Nu niet zo eigenwijs doen. Kom ik breng je weg" zegt hij vastberaden en springt al van het bed voordat ik nog een weerwoord kan geven.

"Uhm Jake.." zeg ik als ik ook ben opgestaan. "Ga nou niet weer zeuren" zegt hij lichtelijk geïrriteerd terwijl hij zich naar mij toe draait. "Nee niet dat, uhm waar heb je die trui neer gegooid? Ik ga zeg maar liever niet in m'n bh naar buiten" antwoord ik en ik bedek mijn lichaam automatisch een beetje ongemakkelijk. "Ooh hahaha, niet? Ik vind het wel een goede look bij je" zegt hij weer ontspannen en hij komt naar me toe gelopen. "Het is misschien een beetje koud maar ik geniet wel van het uitzicht" zegt hij en haalt mijn armen weg om nog beter te kunnen kijken. Ik voel me een beetje ongemakkelijk en kijk met een lichtelijk rood hoofd naar de grond. Hij doet nog een stapje dichterbij en met zijn hand onder mijn kin trekt hij mijn hoofd rustig wat omhoog waardoor ik hem wel moet aankijken.

"Waar schaam je je voor?" vraagt hij serieus en hij heeft nog steeds zijn hand onder mijn kin. Een stille "Uhm..." is het enige dat uit mijn mond komt. Hij strijkt rustig mijn haar achter mijn oor en over mijn schouder heen waardoor de rechter kant van mijn nek vrij komt, en hij leunt naar voren. "Schaam je alsjeblieft niet als je bij mij bent" fluistert hij in mijn oor en hij kust zachtjes de huid onder mijn oor. Zijn warme adem doet mijn nekharen overeind staan, zijn kus is zo warm en teder. Ik krijg er bijna knikkende knieën van.

Terwijl ik nog volop in het moment zit loopt hij opeens weg. De warmte van zijn lichaam verdwijnt al snel en ik word hard terug gehaald naar de realiteit. "Hier" zegt hij en gooit de trui naar me toe "hij lag onder het bed" zegt hij met een knipoog. Wait.. wist hij dat al de hele tijd?! Hij trekt zelf ook snel even een shirt aan en we lopen richting de trap.

"Vind je het niet erg dat ik in jouw kleren naar huis ga?" vraag ik als ik me bedenk dat dit helemaal niet mijn kleren zijn. "Nee joh. Komt goed. Ik zorg dat jouw kleren gewoon gewassen en wel weer bij jouw terug komen en die kleren zie ik wel weer een keer verschijnen. Of je houd ze, maakt mij niet zoveel uit" zegt hij nonchalant terwijl hij de trap af dribbelt. "Ik geef het wel terug hoor" zeg ik snel. "Maak je er niet druk om. Ik hecht niet zoveel waarde aan een joggingsbroek en trui" lacht hij en hij pakt zijn auto sleutels. Ik moet moeite doen om een lachje te onderdrukken.

"Als jij hier even wacht dan pak ik de auto even uit de garage en zet ik je fiets er even op, dan ben ik zo weer terug" zegt hij terwijl hij zijn jas aantrekt. "Moet ik even helpen met mijn fiets op je auto zetten?" vraag ik oprecht. Hij lacht naar me als of ik een hele domme opmerking maak en hij verdwijnt via de voordeur. Oké... of ik help niet...? Sorry dat ik het vroeg?