Let me take control {18+}

Hoofdstuk 73

We komen aan in mijn kamer en inplaats van dat hij me rustig op het bed legt, laat hij me gewoon vallen. Door de vering van het bed knal ik er bijna naast. Hij loopt naar de deur en doet deze dicht. Daarna loopt hij naar het raam om de gordijnen dicht te doen. Mijn dronken hoofd ziet de kans om naar de deur te rennen. Geen idee waarom ik dat deed, waarschijnlijk omdat ik het op dat moment grappig vond om een reactie uit hem te lokken.

Zo snel als hij kan grijpt hij me met één arm rond mijn middel en klapt de deur weer dicht die ik een klein stukje had open gekregen. Het enige dat ik kan doen is giechelen. Ik hoor hem zuchten uit irritatie. Ik moet hierdoor alleen maar harder giechelen. Uit frustratie laat hij me los en duwt me ruw tegen de muur aan. Ik sta met mijn buik tegen de muur.

"Wat moet ik toch met jouw?" zegt hij hees in mijn oor terwijl hij rustig al mijn haar bij elkaar pakt zodat het iets gefatsoeneerder zit. Ik moet weer giechelen. Ik weet niet wat het is maar ik heb gewoon de slappe lach ofzo. En wederom geef ik de drank de schuld. Dat ik nog niet overgegeven heb joh... oké niet aan overgeven denken.

"Je vind het allemaal maar grappig hè?" zegt hij geïrriteerd. Lachend knik ik ja. "Dus als ik het goed begrijp doe je eerst dit jurkje aan, drink je veel en veel te veel, flirt je met een jongen, drink je nog meer, maak je mij boos, zoen je diezelfde jongen, drink je nog meer en ga je op een bar dansen. En jij vind het grappig" zegt hij met een hele kwade onder toon. Mijn slappe lach is ook wel snel weg als ik hoor hoe hij mijn avond interpreteert. "Oh, is het toch niet meer grappig?" vraagt hij als ook hij hoort dat mijn slappe lach weg is.

"Echt het is dat we op kamp zijn en niet thuis, want als we thuis waren geweest.. echt, ik had -" hij maakt zijn zin niet eens af maar ik hoor dat er heel veel frustratie in zit. "Maar nog één keer over het feit dat je zei dat je mijn bezit niet bent" begint hij dan. "Het is toch zo" breng ik uit met een trillende stem, bijna bang wat hij gaat doen met mijn antwoord. "Overweeg dat nog is een keer" zegt hij in mijn oor. Ik voel dat zijn gezicht gedeeltelijk in mijn haar zit en hij mijn geur onder tussen zachtjes op snuift. Het geeft een rilling over mijn hele rug.

Ik voel dat hij zijn handen over mijn heupen naar mijn bovenbenen gaan. Terug omhoog neemt hij mijn strakke jurkje mee. Hij trekt mijn jurkje tot net boven mijn heupen. Zijn handen glijden weer over mijn heupen naar beneden en hij duwt mijn onderbroek mee naar beneden. Deze glijd tot aan mijn enkels. "Stap daar is uit" zegt hij en ik doe braaf wat hij zegt. Hij zet een voet tussen mijn voeten en met zijn andere voet duwt hij mijn rechter been opzij waardoor ik met gesperde benen kom te staan. Automatisch zet ik mijn handen tegen de muur maar die haalt hij al snel weg. Hij vouwt mijn polsen over elkaar heen en plaatst ze op mijn onder rug. Ik merk nu pas dat mijn ademhaling zwaar en oppervlakkig is.

Ik hoor dat hij zijn vingers aflikt. Ik begin nog sneller te ademen en wacht af wat hij gaat doen. "Je zegt dat ik niet mag bepalen wat je aan doet maar als je dingen zoals dit aan doet moet je niet raar op kijken als ik dingen zoals dit ga doen" zegt hij en laat zijn vingers over mijn billen naar beneden glijden. Heel langzaam duwt hij twee vingers naar binnen. Uit reactie druk ik me nog steviger tegen de muur aan, als of dat tegen iets zou helpen. Ook merk ik nu pas dat ik mijn adem in heb gehouden. Een iets hardere uitademing glijd van mijn lippen.

"Ook zeg je dat ik niet mag bepalen hoe je je gedraagt. Volgens mij zegt deze situatie daar al genoeg over" gaat hij verder en hij duwt zijn vingers nog dieper. Ik probeer een kreun te onder drukken maar hij verlaat toch mijn mond. Een korte hoorbare grijns klinkt van Jake zijn mond. Zijn lippen raken zacht de huid onder mijn oor. Hij kust het niet, hij gaat er alleen langs met zijn lippen. Zijn warme adem geeft nog meer tintelingen dan dat zijn lippen al doen. Hele zachte geluiden kan ik niet onderdrukken.

Hij haalt zijn hand al weg voordat ik überhaupt mijn max heb aangeraakt. "Niet stoppen..." smeek ik nog lichtelijk buiten adem. "En je zegt dat ik niet mag bepalen wat je zegt, en toch gebeurt het" zegt hij en ik hoor dat hij zijn vingers weer likt. Dan besef ik wat hij net heeft gedaan. Ik had het niet eens door. En aan zijn lachje te horen ziet hij dat ik het inderdaad nu pas door heb. Hij pakt mijn haar vast en trek mijn hoofd rustig naar achter waardoor ik hem wel moet aankijken. "Daarom zeg ik, overweeg dat nog is een keer" zegt hij en hij grijnst nog arroganter dan normaal. Hij laat mijn polsen en haar los en schuift mijn jurkje weer naar beneden.

"Slaap nu maar die alcohol uit je lijf" zegt hij in m'n oor en geeft een kus op mijn achterhoofd voordat hij hard op mijn kont slaat. Hij doet een stap van me af en ik draai me rustig om, nog steeds bedenkende of wat net gebeurde echt gebeurde. Ik weet niet of het aan de hele situatie van net lag of het feit dat ik dronken ben, maar ik kan het maar moeilijk bevatten. "Ga je nu echt weg?" vraag ik als ik zie dat hij richting de deur loopt. "Ja" zegt hij als of dat logisch is. "Maar ik ben niet eens kla-" zeg ik niet begrijpend waarom hij nu serieus weg wilt gaan. "Heb je dat verdiend dan?" onderbreekt hij me. Ik geef geen antwoord. "Nee precies. Speel maar een keer met jezelf" zegt hij arrogant en hij loopt de kamer uit.