Let me take control {18+}

Hoofdstuk 79

Pov Jake

Het is bijna 17:00 als we eindelijk het schoolterrein op rijden. Onderweg hebben we veel files gehad en de bussen moesten extra stops maken vanwege de langere reis tijd. Ik pak Charlotte haar hand vast en neem der mee de bus uit. Buiten de bussen staan allemaal ouders blij te wachten op hun kinderen. Thank god dat mijn ouders dat nooit hebben gedaan.

"Mijn spullen liggen in een andere bus, kom je zo naar mijn auto? Die staat bij de hoofdingang" zeg ik tegen Charlotte en ze knikt bevestigend voordat ik der uit het oog verlies in de drukke menigte. Ik loop richting de bus waar ik eigenlijk in hoorde te zitten totdat ik besloot om bij Charlotte te gaan zitten. Als ik bij de bus aan kom is het gelukkig al een stuk rustiger met mensen die hun spullen moeten pakken.

"Hé Jake.." hoor ik de verleidende stem van Stacey zeggen. "Ik miste je in de bus" gaat ze verder en ze komt naast me staan. "Ja ik besloot op het laatst toch in een andere te gaan" antwoord ik en ik pak mijn spullen bij elkaar. "Jammer.." zegt ze met een zucht. "Ik had beloofd deze nog terug te geven" zegt ze en ze overhandigt mijn trui van een paar avonden geleden. "Oja.. thanks.." zeg ik ongeïnteresseerd en gooi de trui over mijn schouder.

Ik pak mijn grote reis tas en gooi deze sierlijk over mijn andere schouder. Ik pak de lus van mijn rugzak met mijn andere hand en wil weg lopen. "Zullen we anders ergens gaan eten?" vraagt Stacey die voor me komt staan. "Geen tijd" zeg ik en ik loop langs der heen. "Niet eens voor mij?" zegt ze met een zielige toon. "Nee" antwoord ik droog en ik loop doelgericht op mijn auto af. Gelukkig snapt ze de hint en loopt ze weg.

Ik zie Charlotte al bij mijn auto staan en spontaan verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik schrik er zelf bijna van en schud hem gelijk van me af. "Zo, klaar om te gaan?" vraag ik aan der en ik werp der een knipoog. Ze kijkt me gespannen maar excited aan. Ik leg al onze spullen in de achterbak van mijn jeep.

"Zullen we wat eten halen onderweg?" vraag ik als we allebei gaan zitten in de auto. "Ja lekker!" antwoordt ze. "Waar heb je trek in?" vraag ik en ik start de auto. "Uhm.. maakt mij niet uit. Kies jij maar?" antwoordt ze. Jezus.. Ik zucht lichtelijk geïrriteerd en rij naar het dichtstbijzijnde fastfood restaurant.

We nemen het eten vanaf het restaurant mee naar huis. Vanaf het restaurant tot aan mijn huis wisselen we weinig woorden. Ik kijk af en toe naar der en ik merk dat het haar ongemakkelijk maakt. "Wat?" durft ze eindelijk te zeggen. "Niks" lach ik. "Jawel. Waarom kijk je de hele tijd zo?" vraagt ze verlegen. "Hoe kijk ik?" vraag ik als of ik dom ben. "Ja gewoon met die blik" antwoordt ze. "Welke blik?" zeg ik plagend. "Ja gewoon, jouw uitdagende blik" zegt ze. "Mijn uitdagende blik?" antwoord ik lachend als of ik niet weet waar ze het over heeft. "Hoe ziet die eruit dan?" vraag ik. "Ja nee dat kan ik niet na doen" zegt ze lachend.

Ze is zo schattig als ze zo lacht. Zo grappig hoe iemand zo verlegen en zelfverzekerd tegelijk kan zijn. Het liefst zou ik mijn auto nu ergens random langs de weg willen zetten en een goede sessie op de achterbank willen hebben. Maar ik sterf van de honger en ik heb echt geen zin in koud eten. Dus het moet allemaal maar wachten tot vanavond. Helaas.

Af en toe lacht ze verlegen wat in zichzelf als ze merkt dat ik nog steeds naar der kijk na haar opmerking. Ik kan het gewoon niet helpen. Ik kan gewoon niet stoppen met naar haar kijken. Ik heb nog nooit gehad dat ik geen genoeg krijg van iemands gezicht.

Pov Charlotte

Na een intens ongemakkelijke autorit komen we eindelijk aan bij zijn huis. Of eindelijk, ik weet niet of ik het eindelijk moet noemen. Ik ben mega zenuwachtig voor wat er straks misschien allemaal gaat gebeuren. Aangezien hij dit hele kamp al constant dingen zat te zeggen over "als we thuis waren geweest dan-" of "die krijg je nog wel terug" of "vanavond gaan we niet slapen".

Als we binnen zijn gaan we aan de grote eettafel zitten met ons eten. Jake pakt nog wat borden en wat te drinken. "Is je moeder niet thuis" vraag ik oprecht nieuwsgierig. "Nope, die zit in Thailand" antwoordt hij met een lichte frustratie op zijn gezicht en houding. Ik vind het zo sneu voor hem dat hij gewoon amper zijn ouders ziet. Met name zijn vader. Voor mijn gevoel ziet hij hem echt nooit.

"Dus ja we hebben het huis voor ons zelf als dat is wat je je afvraagt" zegt hij daarna met een knipoog en een verleidelijke blik. "Nee ik was gewoon oprecht benieuwd" zeg ik. "Je bent gewoon bang om gehoord te worden" zegt hij plagend. "Helemaal niet" zeg ik snel. "Daar dacht je in de badkamer wel anders over" zegt hij op nog steeds die plagende toon. "Dat was anders" zeg ik. "Naja maak je nu maar niet druk. Je kan ze hard schreeuwen als je wilt vanavond. Niemand die je hoort" zegt hij met zijn arrogante, uitdagende blik. En gelijk verschijnt die scheve grijns op zijn gezicht als hij ziet dat mijn wangen rood worden.

"Maar ik meen het wel. Je hoeft je dit keer niet in te houden schat" zegt hij als hij opstaat om zijn bord naar de keuken te brengen en hij geeft een kus op mijn wang voordat hij door loopt. Ik moet even kort verwerken wat hij net zei en loop hem dan achterna de keuken in.

Ik leg mijn bord in de vaatwasser en sluit de klep. Nog voordat ik me terug kan omdraaien voel ik het grote lichaam van Jake om mijn lichaam heen vouwen en hij drukt me tegen het aanrecht aan. Zijn armen slaat hij om me heen en zijn gezicht begraaft hij in mijn haar. Hij ademt hoorbaar in en zucht dan zacht tegen mijn oor.

Hij strijkt mijn haar aan één kant opzij waardoor de zijkant van mijn hals zichtbaar word. Zijn lippen raken net aan de huid onder mijn oor. Ik sluit mijn ogen en volg in mijn hoofd zijn lippen die hij langs mijn hals laat glijden. Zijn warme adem doen mijn nekharen overeind staan. Een tedere kus plant hij onder aan de zijkant van mijn nek. Zijn lippen glijden een paar milimeter omhoog en ook daar zet hij een tedere kus. Nog iets naar boven zet hij nog een kus en net onder mijn oor nog één. "Ik zou je zo graag alle hoeken van dit huis willen laten zien" fluistert hij lustig in mijn oor.