Let me take control {18+}

Hoofdstuk 88

Ik probeer niet al te snel te lopen. Ik ben bang dat elke kleine windvlaag die langs de jurk komt laat zien dat ik daadwerkelijk naakt ben onder deze jurk. We staan in de lift en ik kan alleen maar denken aan wat er net is gebeurt in de hotelkamer. Jake heeft nog steeds zijn arrogante blik op zijn gezicht en hij kan mij niet aan kijken zonder een nog arrogantere lach te geven.

Als we het hotel uit lopen staat Jake zijn auto alweer voor het gebouw geparkeerd. We stappen allebei in en Jake rijd met een hoge snelheid het terrein af. Het duurt niet lang of ik voel Jake zijn hand alweer op mijn been. Plagend streelt hij de binnenkant van mijn bovenbeen. Zijn vingers strijken steeds verder naar boven. Ik duw zijn hand weg en gooi snel mijn benen over elkaar. "Hé" zegt hij dan. "Na het eten pas" zeg ik iets te arrogant en ik heb al gelijk spijt van die uitspraak. Ik kon het gevoel van zijn hand daar gewoon niet meer hebben, vooral omdat ik wist dat er toch niks goeds voor mij uit zou komen. "Je weet wat je hebt gezegd hè" zegt hij en ik zie dat er een speels lachje rond zijn lippen krult. Ik leg mijn hoofd tegen de autostoel aan en zucht verslagen. Ik hoor Jake naast me lachen om mijn reactie.

We rijden een grote parkeerplaats op en Jake parkeert de auto soepel tussen twee mooie auto's. Alleen al aan alle dure auto's op deze parkeerplaats kun je zien dat dit een fancy restaurant is. Jake geeft me de kans niet om zelf uit te stappen, voor ik het wist stond hij bij mijn kant van de auto en hield hij de autodeur voor me open. "Ik moet het toch goed doen" zegt hij als hij mij met mijn ogen ziet rollen. Ik wikkel mijn arm rond die van hem en we lopen richting het restaurant. Je moet eerst een grote trap op om bij de ingang te komen. Ik til mijn jurk een stukje omhoog zodat ik er niet op ga staan en het geeft me gelijk weer de reminder dat ik geen onderbroek aan heb.

We lopen het restaurant binnen en we worden gelijk hartelijk ontvangen door een man die al snel de indruk geeft van de eigenaar van dit restaurant. "Há Jake" groet de man Jake vrolijk en hij pakt stevig zijn hand vast. "Goedenavond" zegt Jake terug. "En wie is deze mooie jonge dame?" vraagt hij en hij kijkt mij aan. "Charlotte" antwoordt Jake met een trotse blik. Ik moet er bijna van blozen als ik het zie. De man pakt mijn hand vast en geeft er een kus op. Ik weet niet zo goed hoe ik daar op moet reageren dus ik lach het een beetje weg.

"En hoe is het met je vader?" gaat de man dan verder tegen Jake. "Tja zo zijn gangetje. Hij zit nu in Tokio" antwoordt Jake. "Wat doet hij daar nou weer? Weer een vliegveld kopen" zegt de man en hij lacht hard om zijn eigen grap. "Zoiets ja" lacht Jake met hem mee. "Geef me je telefoon is" zegt Jake dan zacht tegen me. Ik doe braaf wat hij zegt. "Maak is een foto" zegt Jake tegen de man en hij overhandigt mijn telefoon. "Oh ja natuurlijk, zo'n prachtig koppel moet wel vast staan op beeld" zegt de man en hij doet een paar stappen achteruit. Hij stoot bijna tegen een meisje aan die al moeite had met een groot dienblad vol glazen balanceren. 

Jake drukt me nog iets steviger tegen zich aan. Ik vergeet daardoor bijna te glimlachen voor de foto. De tweede foto geeft Jake een kus op mijn hoofd en ik weet nu al dat de glimlach op mijn gezicht een oprechte reactie is. De man geeft mijn telefoon terug aan Jake en hij schuift hem in zijn zak. "Die heb je niet nodig vanavond" zegt hij zacht. "Kom dan breng ik jullie naar jullie tafel. Ik heb een prachtige tafel voor jullie gereserveerd in een wat rustiger gedeelte van het restaurant" begint de man en wij achtervolgen hem als hij begint te lopen. Ik denk alleen maar aan mijn telefoon in Jake zijn zak en hoe graag ik die foto's eigenlijk wil zien.

Als we zitten aan onze tafel en die man eindelijk weg is krijgen we de menu kaart. "Sorry ik had kunnen weten dat als we hier heen gingen dat we dit zouden krijgen. Pierre is een oude jeugdvriend van mijn vader. Ze zijn gedeelde eigenaren van dit restaurant" verteld Jake. "Maakt niet uit. Het is een mooi restaurant" zeg ik en ik bewonder eindelijk de style van het restaurant. Iedereen die hier zit is netjes gekleed en eet van de meest bijzondere opgemaakte borden die ik ooit heb gezien. Ik begrijp van de helft van wat er op de kaart staat niet eens wat het is en ik weet ook echt niet wat ik zou moeten bestellen.

Opeens pakt Jake de kaart uit mijn handen en legt ze naast hem neer. "Ik weet nog niet wat ik moet bestellen" zeg ik bijna in paniek. "We gaan niks van de kaart bestellen" zegt Jake dan. Nog voordat ik antwoord kan geven komt er een meisje aan lopen met een grote fles en twee glazen. "Een mooie prosecco van het huis" zegt ze en ze schenkt onze glazen in. "Zou je tegen Pierre kunnen zeggen dat we een 3-gangen verassing menu willen?" zegt Jake op een bijna bazige toon. Ik heb bijna medelijden met het meisje. Ongemakkelijk glimlacht ik zo aardig mogelijk naar het meisje.

"Ga je eigenlijk nog met iemand naar het kerstgala?" vraagt Jake dan opeens. Hij gaat achterover in zijn stoel zitten en neemt een slok van zijn prosecco. "Je wilt weten of ik met Dylan naar het kerstgala ga" zeg ik en ik leun wat naar voren om mezelf wat zekerder te maken bij die opmerking. Ik zie hem nadenken. "Vind je dit nu echt slim om te doen" zegt hij en hij gaat nog iets comfortabeler in zijn stoel zitten. Ik weet dat die opmerking misschien niet al te slim was om te maken maar we weten allemaal dat hij gewoon zeker wilt weten dat er niks is tussen mij en Dylan. Dat heeft hij de vorige keer ook heel duidelijk gemaakt.

Ik negeer zijn opmerking en antwoord "maar als je het zo graag wilt weten. Nee ik ga met niemand naar het kerstgala en nee dat betekent ook dat ik niet met Dylan ga". "Maar je vind hem wel leuk" zegt hij dan en giet de rest van zijn glas achterover. Ik voel de woede en irritatie weer opkomen. "Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik hem niet leuk vind!" zeg ik op een harde gefrustreerde toon. Hij kijkt me met een speels lachje aan. "Wat?!" zeg ik op diezelfde toon. "Je bent gewoon zo schattig als je boos probeert te doen" zegt hij en hij moet een beetje in zichzelf lachen.

Die opmerking maakt me nog geïrriteerder dan dat ik al was. "Maar Char, bespaar deze energie nou maar voor vanavond" zegt hij terwijl hij naar voren schiet tot hij bij mijn been kan met zijn hand onder de tafel. Ik schrik bijna van zijn plotselinge aanraking en het feit dat hij opeens zo dichtbij is. De tafel is dan toch kleiner dan dat hij lijkt. In een reflex ga ik overeind zitten met mijn rug tegen de rugleuning aan. Hij moet lachen en hij gaat ook weer goed in zijn stoel zitten. Nog voordat er nog meer woorden gewisseld kunnen worden, worden de eerste borden op tafel geserveerd. "Uit die woede vanavond maar" zegt hij nog snel en geeft een kusje in de lucht.

Ik rol met mijn ogen, zucht diep en probeer mijn aandacht te leggen bij de ober die de gerechten in detail uitlegt. Daarna schenkt hij onze glazen weer vol met prosecco en loopt dan weg. Jake kijkt me nog een keer aan met een speelse blik voordat we onze eerste hap nemen. Nog lichtelijk geïrriteerd schud ik mijn hoofd en probeer ik te genieten van dit overheerlijke gerecht waarvan ik geen idee heb wat het nou precies is.