Let me take control {18+}

Hoofdstuk 57

Ik zit al een uur alleen op de kamer. Verveeld scrol ik wat door mijn instagram maar dat begin ik wel een beetje zat te worden. Zowel Jasmijn als Melissa is nog niet terug. Misschien had ik toch maar daar moeten blijven.. nee schuddend om mijn eigen gedachten stap ik uit bed. Ik pak mijn jas en loop de kamer uit, misschien is er buiten iets te doen.

Onhandig probeer ik mijn telefoon in de iets te kleine jaszak te stoppen. "Oké nu doe je het gewoon expres" zegt een jongen nadat ik vol tegen hem aan loop. "Als je met me wilt praten kun je ook gewoon naar me toe komen inplaats van elke keer tegen me aan beuken" zegt Jake lachend. "Ik zou toch maar overwegen om die bril te gaan kopen" voegt hij eraan toe. "Sorry ik..." kraam ik uit bij het idee dat ik wéér tegen facking Jake Parker aan loop. "Nee nee maakt niet uit" onderbreekt hij me lachend. "Ik hoopte al dat ik je tegen zou komen" zegt hij met een lieve glimlach. Ik kijk hem verbaasd aan.

"Ik zag dat je alleen hierheen was gegaan en ik vroeg me af of alles wel oké was" zegt hij bijna verlegen. Eerlijk, deze bezorgde houding is super schattig bij hem. Maar even serieus. Was hij serieus bezorgd? Om mij?

"Oh ja hoor. Alles is goed. Ik was alleen een beetje klaar met het skiën en ik kende niemand met wie Melissa zat dus ik dacht ik kan maar beter terug gaan" zeg ik. "Alleen?" vraagt hij. "Jep.. alleen.." zeg ik ongemakkelijk. Nu besef ik pas hoe zielig dat eigenlijk is.

"Dus er is niemand in jouw kamer?" vraagt hij en het valt me nu pas op dat hij bijna constant naar mijn lippen kijkt. "Uhm nope.." zeg ik bijna ongemakkelijk. "Ging je ergens belangrijks heen?" vraagt hij kijkend naar mijn jas. "Oh Uhm nee niet echt" zeg ik en ik trek gelijk mijn jas uit als ik het opeens mega warm begin te krijgen. "Dat is mooi" zegt hij en doet een stap naar voren. Uit ongemak merk ik dat ik sneller begin te ademen.

"Maak ik je nerveus?" vraagt hij na een korte stilte. "Nee.." zeg ik bijna op fluister toon. "Weet je het zeker?" vraagt hij met een scheve grijns. "Ja.." zeg ik op nog steeds dezelfde toon. Hij leunt met zijn gezicht nog dichter naar me toe. Hij strijkt een pluk haar achter mijn oor en fluistert in mijn oor "ik houd niet van liegen". Zijn warme adem laat een explosie aan trillingen vrij in mijn lichaam. Ik heb blijkbaar mijn adem ingehouden want ik ademen opeens hoorbaar uit. Hij moet lachen om mijn reactie.

"Char mag ik je één tip geven. Als ik jouw was zou ik voortaan eerlijk tegen mij zijn. Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker" zegt hij terwijl hij wat met mijn haar speelt. "Ik weet dat je loog toen ik vroeg of je nog pijn had, toen we seks hadden in mijn douche" fluistert hij in mijn oor terwijl hij nog steeds met één hand door mijn haar gaat. Ik kijk hem verbaasd aan. Hij wist serieus dat ik nog pijn had toen?! Serieus?! En toch..?! Wauw...

"En geloof me ik ben toen nog lief gebleven. Maar ik wil gewoon dat je leert om eerlijk te zijn" zegt hij en hij glimlacht lief. Ik wist niet zo goed hoe ik me moest voelen op dit moment. Boos? Confused? Dankbaar? Of gewoon super opgewonden?

"Net als nu. Zeg me eerlijk. Maak ik je nerveus?" zegt hij bijna commanderend. "..ja..." zeg ik zacht en ongemakkelijk. Hij likt sexy zijn lippen en die arrogante grijns komt er vlak na. "Zie je. Was dat nou zo moeilijk?" zegt hij grijnzend. Ik merk aan zijn hele houding dat hij hier extreem van geniet.

Ik word uit de spanning gehaald als ik de vertrouwde stemmen van Jasmijn en Melissa de trap op hoor komen. "Dat is nou jammer. Dit had heel anders af kunnen lopen.." zegt Jake met nog steeds die verdomde grijns rond zijn lippen. Hij geeft me een kus op mijn wang en loopt dan weg. "Dames" groet hij Jasmijn en Melissa wanneer hij hun passeert en werpt mij nog een scheve grijns voordat hij de trap af loopt.

"Uhm kwam hij net bij jouw vandaan?" vraagt Jasmijn. "Ja duhu dat zie je toch aan der. Kijk hoe verstijft ze hier staat" zegt Melissa. "Kom" zegt Jasmijn die haar arm in mijn arm haakt en me mee trekt naar onze kamer.