Türk'ün 'Devlet-i Ebed Müddet' fikri, evvelde var olduğu gibi ahirde de var ve payidar olacaktır. Bozkurt töresine şekil verenler, Türkiye Cumhuriyeti'ne şimal olmuşlardı. Mustafa Kemal'e Samsun icazeti verenler, Menderes'e yordam göstermiş; Özal il...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
VAN/GEVAŞ
Devlet Hastanesi...
Olup bitenleri, şaşkın bir ifadeyle izlemekte olan Bayhan, nedense kendine geldi. Jafer, neye uğradığını şaşırmış bir şekilde, kendisine doğrultulmuş namluya ve gözü dönmüş bu yabancıya, ürkek ama kendini belli etmeyen gözlerle bakıyor; her ne kadar bu durumdan kurtulmaya çalışsa da, boğazına baskı eden kuvvetli kolun tesiriyle sinmek zorunda kalıyordu.
"Son duanı ettin mi lan?"
Asım'ın sorusuyla Bayhan, şaşkınlığını üzerinden atarak:
"Bırak onu Kasım!" dedi. Asım, durumunu hiç bozmadan:
"Anlamadım abi?" diyerek sordu.
"O adamı bırak!"
Anlamamış bir şekilde ayağa kalktı. Jafer de ayağa kalkınca Bayhan, derin bir iç çekip:
"Jafer, benim bir hastamın yakını Kasım! Hastayı ameliyatta kaybedince, o da kendini kaybetti. Üzüntüsüne verelim." dedi. Asım, silahı işaret edip:
"Bu ne peki? Seni öldürecekti abi!" dedi. Jafer, süt dökmüş kedi gibiydi. Sesini etmiyor ve sadece onlara bakıyordu.
"Öfke, bazen insanın gözlerine mil çekiyor. Hoşgörülü olmak lazım Kasım!"
"Şimdi ben, bu âmâya bu silahı nasıl vereyim abi? Yanlışlıkla kendini falan vurur, ha?" diye sordu. Bayhan, gülümseyerek:
"Gözleri açılmıştır, merak etme!" dedi. Jafer, bu laftaki imayı anlamıştı. Sesini etmedi ve Asım'ın uzattığı silahı aldı. Bayhan, Jafer'e bakıp başını salladı.
"Eve git Jafer, ben sana uğrarım!"
Jafer, derin bir nefes alarak kapıya yöneldi. Asım, bir müddet arkasından baktı ve Bayhan'ın, kendi koltuğuna oturup:
"Geç bakalım!" diyerek yer göstermesiyle, onun karşısındaki koltuğa oturdu.
"Anlat bakalım, nerelerdesin?"
Hastanenin bahçesine çıkan Jafer, sıkıntılı bir şekilde derin bir iç çekti. Sakalını sıvazlayıp etrafına bakındı. Hâlâ sakinleşmemiş, aksine daha da sinirlenmişti. Oflaya puflaya yürümeye başladı.
