KONSEY

AH BU ÇIKMAZLAR

📯76. Bölüm📯

⌨⌨⌨

SURİYE

Patlayan evin arka sokağında koşuyorlardı; Zülfiya, Asım’ın elini sımsıkı tutmuştu, nefes nefese kalsa da sorusunu esirgemedi.

“Geldiklerini nasıl anladın?”

Asım, konuşacak halde değildi.

“Koş, sonra anlatırım!”

Bir ara sokağa daldılar; eski ve terk edilmiş, kapısı bacası olmayan bir evin içine attılar kendilerini ve Asım, sırtını duvara yaslayıp penceresiz camsız evden dışarıyı kolladı. Gözleri dışarıdayken aklı da patlamadan önceki zamandaydı.

Onlar, yemek için hazırlanırlarken Asım, birden tedirgin olmuştu. Gözleri bir noktaya dalmış, elindeki kaşık havada, öylece durmuştu. Kadına dönüp fısıldamıştı.

“Kapa ışıkları!”

Kadın, hemen denileni yapmıştı ve ışıkları kapatıp ayakta durmuştu.

“Ne oluyor?”

Asım, yavaşça pencereye yanaşmıştı. Gördüğü kalabalıkla irkilmişti. Kadına dönmüş, onu endişelendirmeden ve telaşlandırmadan yatağın üstündeki silahını almıştı.

“Gel, çıkıyoruz!”

Kadın, onun peşinden yürürken Asım, adımlarını sıklaştırmıştı.

Evin arka penceresinden çıkarlarken, ortalıkta kimsenin olmaması, onların şanslı olduğu anlamına geliyordu. Kadının çıkmasıyla Asım, kendini pencereden dışarı atmıştı.

“Koş!”

Onların koşmaya başlamasıyla bombanın patlaması bir olmuş, tabir caizse kıl payı kurtulmuşlardı. İkisi de yere atmışlardı kendilerini, Asım’ın hemen yakınına düşmüştü kadın ve panikle Asım’a sarılmıştı. Asım, üstündeki tozu dumanı silkeleyip ayağa kalktığında kadın, korku dolu gözlerle ona bakıyordu.

“Kim bu adamlar?”

Asım, kadının sorusuyla kendine ve içinde bulunduğu zamana geldi.

“Bilmiyorum! Ama tekin olmadıkları, her hallerinden belli!”

“Senin peşindeler!”

“Biliyorum!”

Gülümsedi Asım. Kadın, onun elini tutunca Asım irkildi.

“Sana bir şey olmasın!”

Duyulan gürültüler, ikisinin toparlanmasına neden oldu. İki adam, o ara sokağa dalmıştı. Belli ki eve bakmışlar ve kimseyi bulamamışlardı. Asım, kadını duvara sabitledi.

“Bak şimdi! Benim amacım başka! Eğer sağ kalırsam, seni bulurum ve babanı bulmana yardımcı olurum! Amacıma ulaşmam için, senden ayrılmak zorundayım! Sen burada kal, buraya bakmazlar!”

Kadın yutkundu. Asım’ın gözlerinin içine baktı. Fısıldadı.

“Gitme!”