Batı Sahili Ve Kar Küresi

1-Kızıl Tema

Call it what you want, Red
Taylor Swift

🍁

Kristal Koridorlar

Bütün drama kraliçeleri ihtişamla sallanıyor
Bütün soytarılar kral gibi görünüyor
Ama 'ona' baktığımda hepsi birer hiç oluyor

°°°

Kendimi tüm bunlardan nasıl kurtarabilirim bilmiyorum. Bu itişmelerden ve sahte rollerden uzaklaşmanın hiçbir yolu yok. Güzel giyinmiş yılanların güzel gülümsemeleri ve tüm sahte asaletleriyle sahte tanrılar kendimi bu oyundan soyutlama isteği uyandırıyor.

Fakat bir seçeneğim bile yokken nasıl soyutlarım? En güçlü varlığım içimde giderek nefessiz kalıyor gibi hissediyorum. Ve dünya üzerinde tekrar nefes almasını sağlayacak hiçbir şey yok. Fazla zamanım da kalmamışken neden bu boş koridorlarda kızıl gözlü şeytanlarla koşturup duruyorum?

Hala birilerinin beni kurtarma ihtimaline tutunuyorum sanırım. Ve bu tutunmanın avuç içlerimi kanatması bile bana güç veriyor. Kendi kanımdan besleniyorum. Beni giderek zehirlese de zamanla bir canavara dönüşmekten hoşnutum. Çünkü iyi bir kalbe sahip olmaktansa bir kan emici olmayı tercih ederim.

1 Mayıs Cuma

Tarihi yavaşça ekledikten sonra defterimi kapatıp önümdeki sırada belki de dakikalardır bana seslenen Met'e bıkkınlıkla baktım. Esmer teni, siyah saçları, uzun boyu ve yapılı vücudu ile favori arkadaşımdı.

"Senin yeni çocuk arkaya geçip oturdu bile." dedi göz kırparak. Dudaklarında sinsi bir gülümseme hayat buldu.
"Biraz aklın varsa gider yanındaki boş sıraya oturursun." diye fısıldadı.

Milim milim emildiğini hissettiğim ruhum ölümü diliyordu artık. Yine de dudaklarımda umursamaz bir gülümseme yayıldı.

Uzun zaman önce Soğuk Savaş döneminde; şehrimiz Tesalya, Kuzey ve Güney olmak üzere ikiye ayrılmıştı. Güney tarafına okulun Bilim Alanı kurulmuş, yanına da Sanat Alanı binası yapılmıştı. Bina denilen bu iki alan şatoyu andırır gibi yükseliyordu bulutlara. Çevresi ağaçlar ve çeşitli bitkilerle kaplanmış halde hala turistlerin favori yerlerinden biri olmaya devam ediyordu.

Spor Alanı, öğrencilerin yoğunluğuna bağlı olarak şehrin Kuzey kısmına kurulmuştu. Fakat birkaç hafta önce yeni bir kararla spor eğitimi alan öğrencilerin de bilim dersleri almalarına karar verildi. Böylece şehrin diğer tarafındaki tüm TESA -Teselya Egitim Ve Sanat Akademisi- öğrencileri, bulunduğum okula sevk edildi.

Ve bu çocuk da onlardan biriydi. Doğukan Tus. Okulu için şehrin Kuzey kısmından güneyine taşınmıştı. Birçok kızın rüyalarını süsleyecek kadar çekici bir çocuktu. Merakla başımı çevirip arka sıralara doğru iç içe geçmiş kalabalıkta göz gezdirdim. Sarı saçları güzel ve düzgün bir şekilde parlıyordu. Beyaz teni onu bir çocuk kadar masum gösteriyordu.
Başını eğmiş elindeki telefona bakıyor, dudaklarında zar zor belli olan bir gülümsemeyle mavi gözlerini kısıyordu.

"Hayır öyle bir şey yapmayacağım." dedim önüme dönerken. Geleli birkaç hafta olmasına rağmen okuldaki herkes biliyordu; Doğukan'ın yanındaki boş sıra ikizi Batıkan'a  aitti.