Wattys 2020 Genç Yetişkin kazananı.🏆
Yıldızlar üzerimizde parlarken kafamı kaldırdım. Gözlerindeki derinliğe bakmaya dayanamıyordum. Bir erkeğin beni bu şekilde etkilemesine izin veremezdim ama şu an yanımda oturmuş yıllardır korktuğum şeyi bana hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kristal Güller
Bazen köşeye sıkışmış hissediyorum. Tüm bu insanların içinde, koca bir boşlukta, ıssız bir yolda ve kaybolmak üzere... Hiç kimsenin anlayamadığı bir dilde konuşuyor gibiyim. Bilmedikleri yerlere gidiyor, bilmedikleri kapılardan geçiyorum. Kimse sıkışan göğsümün içinde neler olduğunu görmek istemiyor.
O zaman ben kendi göğsümü açıp kendi içimdekileri özgürlüğe kavuşturmalıyım... Onca yıldan sonra bunu kendime borçluyum. •
Upuzun bir yol vardı önümüzde. Şehrin dışına doğru uzanan asfaltlı, upuzun bir yol. Kısa bir süre sonra koca bir ormanın içindeydik. Yol gittikçe kıvrılarak uzuyor, kenardaki devasa ağaçlar süzülerek uzaklaşıyordu. Hâlâ yolun kenarlarında tek tük aydınlatıcılar vardı. İçinde bulunduğum arabanın farları ise beyaz şeritlerin üzerinde parlıyordu. Tedirgindim.
"Nereye gidiyoruz?" diye sordum Kaya'ya. Yüzünü bana dönmedi bile. Direksiyondaki elini çekmeden kıvrımlı yolda ilerledi.
"Seni öldürüp gömebileceğim bir yere." dedi. Dalgacı sesi ve yüzündeki ciddi ifade birleşince kafasında koca bir vazo kırmak istiyordum. Ne yazık ki arabanın içinde kırılacak tek bir şey bile yoktu.
"Ciddiyim." dedim önümüzdeki yola bakarak. Aydınlatıcıların azalmasıyla yol giderek karanlık bir hâl alıyordu.
"Sana göstermem gereken bir şey var." dedi. Bir anlığına koyu karanlık gözleriyle bana baktığında susmayı tercih ettim. Kaya'nın ciddi anlamda dengesiz bir yanı vardı. Ne yapabileceğini asla bilemezdim. Bir anda kendimi bir ağaca asılmış olarak bulmamak için çenemi kapatsam iyi olacaktı.
Upuzun bir yolu aşıp ormanın içine doğru giden toprak yola saptığımızda çevredeki her şey tehditkar bir şekilde bana bakıyordu. Karanlık ağaç dalları fısıltıyla beni izliyor, çalılıkların ardındaki ölü ruhlar canlanıyordu.
"Beni öldürürsen Kıvanç seni gebertir." dedim çevreme bakarken.
"Hmm," diye isteksizce mırıldandı. "Kıvanç'tan önce Batı kellemi koparır, merak etme." dedi.
"Hiç olmazsa Yağmur yapar, sırada daha çok kişi var." dedim kendimden emin bir şekilde.
Kaya, "Yağmur konusunda o kadar da emin değilim." dedi imalı bir ses tonuyla.
Kaşlarımı çatıp suratına baktım. "Ne demek bu şimdi?" diye sordum.
Bana cevap vermeden arabayı durdurdu ve çenesinin ucuyla geniş araziyi işaret etti. "Şuradaki evi görüyor musun?"
